Maar liefst zeven keer al eindigde de Slovaak in de top vijf van La Primavera. Vijf keer werd het een vierde plaats, twee keer een tweede, de laatste dateert van 2017. Winnen lukte hem nog niet en de kans dat hij er in z’n laatste seizoen wél in slaagt, lijkt gering. De 33-jarige kopman van TotalEnergies laat al een tijdje niet meer de flitsen van weleer zien. 

“Of het m’n laatste Milaan-Sanremo is? Wellicht wel”, antwoordde Sagan tijdens een interviewsessie in Tirreno-Adriatico. “Ik stop met koersen op WorldTour-niveau, maar ik blijf rijden op de weg om fit te blijven voor mijn andere wedstrijden. We moeten nog bezien bij welke ploeg en welke koersen ik zal rijden. Ik ben blij dat ik die beslissing publiek heb gemaakt, het is alleen maar eerlijk naar de fans, zo weten ze dat ze me ergens voor de laatste keer zien rijden. Het was het juiste moment om te stoppen, ik wil niet gewoon in het peloton blijven koersen. Sommige renners doen dat wel en worden dan wegkapitein of helper en geven hun ervaring door aan jongere renners. Ik heb dat al gedaan en dit was gewoon het juiste moment om te stoppen.”

Sagan was er al vaak dicht bij in Milaan-Sanremo, maar greep er telkens naast. “Het is een moeilijke wedstrijd voor mij om te winnen, maar gelukkig heb ik zaterdag nog één kans”, lachte hij. “Of ik kan winnen? We zien wel. Dat hangt af van het koersverloop en mijn vorm van de dag. Er kan van alles gebeuren, je weet het nooit. Als ik win, ga ik meteen met pensioen”, grapte hij. “Neen, dat is een grapje. Alhoewel, laat ons zaterdag afwachten. Ik ga er voor, we zien dan wel.”

“Ik won Milaan-Sanremo nog niet omwille van verschillende redenen”, zei hij nog. “Elk jaar is anders. Er speelt altijd wel iets, dat hoort bij koers, die dingen gebeuren. Het is een koers die moeilijk te controleren valt. Als je echt de sterkste bent in de Ronde van Vlaanderen, dan win je ‘vrij gemakkelijk’, maar Milaan-Sanremo is meer een loterij en alles wordt beslist in de laatste vijf kilometer, er is geen tijd om nog dingen recht te zetten of foutjes te herstellen. In deze koers is het vaak alles of niet. Ik voelde me vaak heel sterk, er waren momenten dat ik kon winnen, maar ik deed het niet. Dat is het leven. Je kan ervaring hebben, sterk zijn en slim koersen, maar toch verliezen.”

In 2017 was er de sprint met Michal Kwiatkowski en Julian Alaphilippe. Sagan finishte als tweede, Kwiatkowski won. Was dat z’n meest pijnlijke nederlaag? “Die nederlaag deed wel pijn, dat geef ik toe. Ik voelde me die dag heel sterk, maar ik kreeg foute informatie door de teamradio en ik maakte een fout en een slechte tactische keuze. Zoals ik al zei, Milaan-Sanremo wordt in een fractie van tijd beslist en je krijgt geen tweede kans in die koers om te winnen.”

Het is een onvoorspelbare koers, dat beseft de drievoudige wereldkampioen maar al te goed. “Er zijn verschillende scenario’s mogelijk dit jaar, zoals dat ook andere jaren was. Een kleine groep van drie of vier renners kan ontsnappen op de top van de Poggio, of één renner kan er vanonder muizen zoals Nibali. Of kijk naar wat Mohoric vorig jaar klaarspeelde in de afdaling. En als iedereen mekaar als gekken in de gaten houdt, dan kunnen we misschien wel met een grote groep sprinten op de Via Roma.”

“Ik wil niet te veel terugblikken”, eindigde hij. “Ik herinner me veel van mijn overwinningen, zeker de grote zeges. Ik wil stoppen en denken aan de goede momenten, niet de valpartijen of slechte momenten. Ik hoop dat ik mijn stempel heb gedrukt op de sport in het voorbije decennium. Ik heb me geamuseerd, ik hoop dat ik andere mensen ook plezier heb gebracht.”