Mysterieuze zeewierstrook van 8.000 kilometer brengt stank en ongedierte naar stranden

De zeewierbloei van dit jaar is de grootste die ooit voor de maand maart is geregistreerd, en men verwacht dat die vanaf nu zal toenemen en in juni of juli haar hoogtepunt zal bereiken. De strook is bijna twee keer zo breed als de VS. “Meestal zit bruinwier vooral in een regio genaamd de ‘Sargassozee’, dat ligt in het noorden van de Atlantische Oceaan. Het drijft daar rond op het wateroppervlak en vormt er kleine eilandjes. Men noemt deze de ‘gouden bossen’. Ze nemen CO2 op en bieden een leefomgeving voor heel wat vissen, krabben, schildpadden”, zegt wetenschapsexpert Martijn Peters.

Vroeger kwam dit fenomeen haast nooit voor, maar sinds 2011 vormt het elke lente en zomer een gigantische strook die van West-Afrika tot de Golf van Mexico loopt. “Die miljoenen tonnen bruinwier zijn zelfs zichtbaar op satellietbeelden”, weet Peters. In het afgelopen decennium is het een jaarlijks fenomeen geworden.

Peters duidt op de overlast van het wier wanneer het in de kustregio komt: “Het wier verstikt het de lokale fauna en flora. Koraal sterft, vissen krijgen geen zuurstof meer en dieren raken verstrikt in de goudbruine brij”. Wanneer het bruinwier op het strand aanspoelt neemt die hinder nog toe verduidelijkt Peters: “De kustlijn erodeert en schildpadden ondervinden problemen met hun nesten”. Daarnaast is het ook voor de mens geen pretje: “Het zeewier begint geleidelijk aan te rotten en geeft het gas waterstofsulfide vrij. Op het strand hangt dan de geur van rotte eieren. Als je te lang in de buurt van dit gas zit krijg je trouwens last van kortademigheid, hoofdpijn, duizeligheid en ook hartkloppingen”, zegt Peters.

De mensen die aan de kustregio’s wonen hebben al heel wat geprobeerd. Van het bouwen van dammen en netten in zee om het bruinwier tegen te houden tot boten die het opscheppen. “Vaak is dit allemaal een kostelijke aangelegenheid. Momenteel is de oplossing meestal gewoon het opruimen van het bruinwier op het strand”, zegt Peters. De oplossing die waarschijnlijk het beste zal werken is voorkomen dat het zeewier tot zulke proporties kan groeien. Al moeten wetenschappers hiervoor eerst te weten komen waarom dit precies gebeurt. “Men vermoedt dat verschillende factoren bijdragen tot het probleem, zoals te veel stikstof in het water en verhoogde zeewatertemperaturen. Maar meer wetenschappelijk onderzoek is nodig om dit te bevestigen”, besluit Peters.