Hoe Van der Poel met snelste beklimming van Poggio ooit het voorbeeld van ‘papi’ Poulidor volgde

Ergens langs de kant van de weg in de straten van Sanremo stond een moeder zichtbaar genietend naar een kunststukje van haar zoon te kijken op een smartphone. Tijdens het WK veldrijden liep Corinne Poulidor door de spanning de hele cross te ijsberen, enkele meters van het spektakel vandaan - de nervositeit van een meelevende mama. Maar in Sanremo had ze tijd om te genieten. Haar zoon, Mathieu van der Poel, stormde solo op de Via Roma af. In stijl turfde hij een derde streepje achter de Monumenten op zijn palmares.

Dag op dag 62 jaar geleden was Corinne er nog niet bij toen ook haar vader, wijlen Raymond Poulidor, ‘La Primavera’ op zijn naam schreef. ‘Papi’ legde daar al de blauwdruk voor de overwinning van zijn kleinzoon neer. Nochtans stond hij eerder in de koers op het punt om op te geven na een lekke band, maar ploegleider Antoine Magne hield hem op de fiets. “Onze volgwagen reed als 21ste in de karavaan. Ik moest minuten lang wachten en wilde opgeven. Dat had ik zeker gedaan, moest monsieur Magne er niet geweest zijn.”

Poulidor keerde terug in het peloton, reed weg met twee kompanen en liet die op de Poggio achter. ‘Poupou’ nam in de straten van Sanremo nog even de verkeerde weg, maar hield op de Via Roma drie seconden over op Rik Van Looy. Van Looy woont in Herentals, net als... Wout van Aert.

Voor Poulidor was het zo bij de eerste deelname aan Milaan-Sanremo meteen raak. Eigenlijk had hij een jaar eerder al aan de start moeten verschijnen, maar toen... was hij zijn identiteitspapieren vergeten. “Als eenvoudige boerenzoon wist ik niet dat je die nodig had om de grens over te steken. Zo wereldvreemd was ik. Gevolg: geen Sanremo voor mij, maar een jaar later had ik wél mijn papieren bij en won ik.”

“Toch wel bijzonder”, vond Van der Poel het dat hij in de voetsporen van zijn grootvader trad. De manier waarop de Nederlander dat deed, kon haast niet grootser zijn. Van der Poel zette mede dankzij zijn geweldige demarrage op de Poggio - maar ook dankzij het beulenwerk van Tim Wellens voor Tadej Pogacar - de snelste klimtijd ooit neer. 5 minuten en 40 seconden volgens website climbing-records.com - vijf seconden rapper dan Fondriest en Jalabert in 1995.

Ook Van Aert, Pogacar en Ganna verbeterden dat record, maar Van der Poel was in ‘La Classicissima’ een klasse apart. Fysiek, maar zeker ook op tactisch vlak. Toen Pogacar de eerste bom dropte, liet hij Van Aert het gat dichten. De Sloveen reed vervolgens tegen de spreekwoordelijke muur, waarop Van der Poel enkele hectometers voor de top de doodsteek uitdeelde. De drie seconden aan het begin van de afzink bleken voldoende voor winst.

Ergens hierboven keek een grootvader glimlachend toe.