Dat dorp in ‘Resident Evil 4’ blijft je achtervolgen in je nachtmerries

De verschrikkingen die je hoofdpersonage Leon S. Kennedy het hoofd moet bieden in ‘Resident Evil 4’ (2005) zijn velerlei, en hebben allemaal hun eigen unieke identiteit. Booswichten als Lord Saddler en Jack Krauser zijn formidabele bosses, en onder de monsters jagen gedrochten als de Garradors en El Gigante je de stuipen op het lijf. Maar dat zijn het soort horreurs die je gewoon kunt verwachten in een ‘Resident Evil’-game: het zijn vooral de onverwachte gruwels aan het prille begin van de game die – alweer – de grootste kans krijgen om in je ergste nachtmerries op te duiken.

De ijzersterke remake van de game, die vrijdag verschijnt, brengt het allemaal terug, inclusief die aanvang van het verhaal. Kennedy is samen met twee flikken onderweg in het Spaanse binnenland, op zoek naar de ontvoerde dochter van de Amerikaanse president. Ze stoppen, een van de twee tuten moet nodig urineren. Hij blijft wat lang achter, dus Kennedy gaat op onderzoek uit. Hij komt een stel dorpelingen tegen. En die…

Zeker verderop in het eerste uur van ‘Resident Evil 4’ is de ontzetting totaan wanneer je een heel dorp Ganados over je heen krijgt, gewone dorpelingen die bezeten zijn door Las Plagas, een geheimzinnige parasiet die zich langs hun oor heeft vastgezet aan hun hersenstam. Ze hebben vreselijke bloeddoorlopen ogen, en om een of andere reden luisteren ze naar alle bevelen van een sekte die zich in de streek ophoudt. Een genootschap dat ook naar grote waarschijnlijkheid die presidentsdochter in haar kladden heeft.

En dan wordt die ijzeren poort opengegooid door die kwast met zijn kettingzaag. Een ongewassen, Spaanse verwensingen spuiende rotzak met een jutezak over zijn lelijke kop, die geen toonbare schroom heeft om dat elektrische werktuig tegen je te gebruiken. Je snapt meteen waarom hij achttien jaar geleden snel de totemfiguur uit ‘Resident Evil 4’ werd, een game die stilistisch brak met de eerder stedelijke vormgeving van de voorgaande delen uit de reeks, en je ineens dropte in een groezelig buitendecor à la ‘The Texas Chainsaw Massacre’. In de remake is hij nog een pak viezer: niet alleen door de visuele sprong die tout court de hele game maakte, maar ook in het soort details die nu worden getoond. Die rode uitpuilende ogen, en dat bloedende weefsel dat je errond kunt zien, maken meteen duidelijk dat die jute zak niet voor niets over zijn lelijke kanis is getrokken.

De remake van ’Resident Evil 4’ valt, net als de originele game, opnieuw snel terug op vertrouwde motieven. Die inventaris waarin je alles in een raster moet zien te proppen, de schaarsheid van je kogels, de combineerbare groene en rode kruiden: wie ook maar één game uit de serie heeft gespeeld, ook al is dat een kwarteeuw geleden, voelt zich meteen thuis in deze titel. Die volgt ook gewoon verder het élan van de eerdere remakes van ‘Resident Evil 2’ (2019) en ‘Resident Evil 3 (2020)’: er is niet te veel veranderd aan de oude formule, maar waar nodig is ze wel vernieuwd. Zo is het leveldesign wat strakker, en heeft ook de actie meer impact. En visueel is het vanzelfsprekend een flinke sprong voorwaarts.

Maar hetgeen wat onze nekharen écht omhoog doet gaan aan deze ‘Resident Evil 4’ is krek hetzelfde als bij de originele editie: die afschuwwekkende, briljante ouverture met die bezeten dorpelingen.

‘Resident Evil 4 Remake’ verschijnt vrijdag 24 maart voor PlayStation 5/4 en Xbox Series X/S.