LEES OOK. De tweestrijd is begonnen! Roglic steekt Evenepoel net de loef af in openingsrit Ronde van Catalonië

“Godverdomme”, vloekte Remco Evenepoel net na de finish. Natuurlijk had hij in Catalonië graag meteen gewonnen. Zijn ouders waren speciaal voor een dagje overgevlogen om hun zoon nog eens te zien en hun aanwezigheid heeft hem vast en zeker extra gemotiveerd. Mama Agna was vorige week jarig, terwijl hij op Tenerife zat, en die zegebloemen had hij haar maar wat graag geschonken. “Ik denk ik de snelste spurt van iedereen heb afgeleverd, maar ik kwam van te ver”, vertelde hij. “Ik zat in de slotfase in het wiel van Ilan Van Wilder, maar plots kwamen ze langs twee kanten voorbij. Dat kostte mij de zege. Op driehonderd meter zat ik vier, vijf fietsen achter op Roglic. Als je dan nog nipt tweede wordt, mag je spreken van een gemiste kans. Het was niet de bedoeling om mee te sprinten. Het belangrijkste was om in die laatste vijf kilometer, waarin ook nu een valpartij gebeurde, vooraan te zitten om uit de miserie te blijven. Toen dat lukte, wou ik het toch proberen. Al voelde ik mij in het begin van de rit niet goed, wellicht het gevolg van de hoogtestage. Maar toen het tempo op een helling de hoogte in ging, verdwenen de zware benen stilaan. (grijnst) Als het snel gaat, zijn de benen goed.”

Toch kwam dat nipte verlies even aan. “Ik was gewoon de snelste. Ik had in zijn wiel moeten zitten toen de sprint begon. Maar achteraf is het altijd makkelijk uitleggen. Weer tweede (dat gebeurde ook al twee keer in de UAE Tour, red.). Wie weet ga ik weer naar huis zonder ritoverwinning.” Maar dan verschijnt er toch een glimlach op Evenepoels gezicht: “Ik meen dat niet, hoor. Hopelijk valt eerstdaags alles eens goed en heb ik die eerste juichfoto in de regenboogtrui beet.”

Minder gewicht

Die tweede plaats is dan ook een opsteker, ondanks de ontgoocheling. Evenepoel heeft opnieuw een extra stap gezet op explosieve aankomsten. “Roglic won in de Tirreno-Adriatico zowat elke spurt en nu klop ik hem bijna. Ik ben veel sterker geworden. Er zijn een paar serieuze namen die hier plafonneerden. Mijn sprint is enorm verbeterd. Ik trap niet het hoogste vermogen, maar door mijn aerodynamica en minder gewicht ga ik sneller. Ik kan nu ook meedoen op aankomsten voor punchers. Dat is ook goed nieuws voor de aankomsten bergop, want na een lange inspanning kom ik nog beter tot mijn recht in de sprint.”

Dus start de wereldkampioen dinsdag vol vertrouwen richting Pyreneeën, met aankomst aan het skigebied in Vallter. Op een hoogte van 2.135 meter. Een slotklim van 11,4 kilometer aan een gemiddeld stijgingspercentage van 7,6 procent. “Dan begint de Ronde van Catalonië echt”, zegt Evenepoel. “Ik ken de klim niet, maar Louis Vervaeke wel. Hij zal mij gidsen. Als ik dezelfde benen heb als hier in de finale, komt het goed. Ik ga het opnieuw proberen. Maar de ronde eindigt pas zondag, hè.”

Ondanks het sterke deelnemersveld lijkt het nu al een zevendaags duel te worden tussen Evenepoel en Roglic. “Ik hoop dat ook anderen proberen om koers te maken”, besluit de wereldkampioen. “Het kan best zijn dat het voor de eindzege uiteindelijk een secondespel wordt. (grijnzend) Maar als we in de slotrit in Barcelona het verschil moeten maken, kan ik altijd gokken op mijn spurt.”