© Belga

ANALYSE. Onze wielerman: “Uit de sprinter Philipsen ontluikt een flandrien”

Belgische hoogconjunctuur, zowel op zeeniveau als in de Pyreneeën. Terwijl Remco Evenepoel (23) in Catalonië mentale en fysieke speldenprikken uitdeelde aan Primoz Roglic, beukte Jasper Philipsen (25) in de Westhoek de deur naar het flandriendom definitief open.

Rob Rodiers

Het einde van de Belgische wielerhoogconjunctuur is bovendien nog niet in zicht. Zo klommen Cian Uijtdebroeks en Lennert Van Eetvelt in La Molina (1.691 meter) naar respectievelijk een knappe achtste en twaalfde plaats. Uijtdebroeks is nog maar twintig, neoprof Van Eetvelt is een jaartje ouder. Het onderstreept nog maar eens de weelde waarin het Belgische wielrennen momenteel baadt. Zowel kwantitatief als kwalitatief.

© BELGA

Neem Jasper Philipsen. Vorig seizoen goed voor negen overwinningen. Waaronder zeges in de Ronde van Turkije en Denemarken. Maar ook Parijs-Bourges en de Omloop van het Houtland. Niets mis mee. Win maar eens een koers, stelt wielerwijsgeer José De Cauwer terecht. Maar dit jaar zien we een andere Jasper rond vlammen. Driemaal raak. Driemaal in een wedstrijd van WorldTour-niveau.

© BELGA

Richtinggevend voorjaar

In zijn beloftejaren reed de Hammenaar naar een tweede plaats in de Ronde van Vlaanderen en een vierde in Parijs-Roubaix. Bij de profs zagen we hem nog niet excelleren in het Vlaamse werk. Bijgevolg stapelden de vragen hieromtrent zich langzaam op. Ook Jasper zat het dwars. Vandaar zijn uitspraak bij de ploegvoorstelling in januari dat dit voorjaar wel eens richtinggevend zou kunnen zijn voor de rest van zijn carrière. Kon hij eindelijk zijn stempel drukken op de klassieke debatten? Of moest hij zich louter beperken tot het aanspreken van zijn allersnelste benen? Sinds de Slag om De Moeren 2023, in beestachtige omstandigheden, kennen we het antwoord. Ook al blijft hij zelf liever voorzichtig in zijn uitspraken: uit deze sprinter ontluikt een flandrien.

© BELGA

Vorm en vertrouwen pieken

Op het diepste punt van België - twee meter onder zeeniveau - lokte Philipsen liefst driemaal zijn concullega’s en hun gevolg uit hun kot. Spelenderwijs, alsof hij de pedalen niet voelde. Terwijl Ballerini een ultieme krachtsinspanning deed om het achtervolgende groepje dichterbij te brengen, deed Philipsen demonstratief - beide handen van het stuur - een jasje uit. Letterlijk. Het vormpeil piekt, het zelfvertrouwen eveneens. De timing is perfect. Philipsen wilde goed zijn in de periode van Milaan-Sanremo en Gent-Wevelgem. Middenin die week wint hij. Na afgelopen zaterdag weet hij dat La Primavera binnen zijn mogelijkheden ligt. Na zondag volgt allicht dezelfde conclusie.

© BELGA

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Lees meer