Drie doelen die een hond met een hoedje op zou kunnen behalen: hoe een bonus de boel liet ontploffen bij voetbalbond

Eén dag voor het debuut van Domenico Tedesco als bondscoach van de Rode Duivels, gaat het vooral over wat er in de bestuurskamer van de voetbalbond gebeurt.

Een bondsvoorzitter die het contract van zijn CEO in twijfel trekt: zelden gezien. Paul Van den Bulck was een klein jaar geleden nochtans op voorspraak van Peter Bossaert naar de KBVB gekomen. Hij werd de eerste zwarte voorzitter van de voetbalbond.

Maar toen Van den Bulck ergens vorige maand het vernieuwde contract van zijn CEO onder ogen had gekregen, viel hij bijna van zijn stoel. Bossaerts salaris van 500.000 euro bruto was geïndexeerd. Maar vooral: de jaarlijkse variabele bonus van 100.000 euro bruto was plots onderworpen aan vernieuwde voorwaarden.

Hond met een hoedje

Niet langer op basis van commerciële parameters. Voortaan volstond het voor Bossaert om zes keer een Raad van Bestuur bij mekaar te roepen, een jaarlijks rapport over de ‘good governance’ te laten opstellen door een externe partij, en een budget van 15 miljoen euro op te halen via inkomsten van de UEFA en sponsors. Drie parameters die een hond met een hoedje op evengoed zou kunnen behalen. Met andere woorden: Bossaerts voorwaardelijke bonus van 100.000 euro is in de praktijk een zekerheid.

De juridische dienst van legal officer Peggy Leys had het document opgesteld en laten ondertekenen door de toenmalige bondsvoorzitter Robert Huygens en ondervoorzitter Michael Verschueren. Die zouden het te goeder trouw hebben ondertekend, in de veronderstelling dat het juridische departement zijn werk had gedaan.

‘Le gentil’ werd boos

Toen Van den Bulck op de vernieuwde overeenkomst was gestoten, reageerde hij zeer boos. De aanvankelijk goede relatie tussen voorzitter en CEO was op dat moment al lang bekoeld. Van den Bulck was binnengekomen als ‘le gentil’, een lieve man die vooral wilde leren van de voetbalwereld, die hij helemaal niet kende. Maar naarmate de maanden vorderden, wilde hij meer zijn dan enkel een niet-uitvoerende voorzitter. Van den Bulck probeerde actiever te zijn bij vergaderingen van de UEFA en de FIFA.

Dat wrong dan weer bij Bossaert. De CEO is van mening dat het management de dagelijkse leiding van de voetbalbond in handen moet hebben. Bossaert zelf dus. En dat de voorzitter en zijn Raad van Bestuur enkel een controlerende functie moeten hebben.

Maar bij Van den Bulck en bij uitbreiding de hele Raad van Bestuur leefde de voorbije maanden vooral het idee dat ze helemaal in het ongewisse worden gelaten door de CEO. Een eerste zware botsing met de CEO vond plaats na het afgelopen WK in Qatar. Bossaert had een blind vertrouwen in bondscoach Roberto Martínez, die ook technisch directeur was. Er was geen plan-B voor het geval dat het fout zou aflopen. Na het vertrek van Martínez had de KBVB geen bondscoach en niemand die de zoektocht naar een nieuwe trainer moest leiden.

Bossaert kreeg het verwijt dat hij zich te veel door Martínez had laten leiden. De hoge kostenstructuur van de omkadering van de Rode Duivels was een doorn in het oog. Daarom nam de bond afscheid van zowat de helft van de medische staf, waaronder kinesist Lieven Maesschalck.

Dure VAR

Maar ook op andere vlakken steeg de frictie tussen Bossaert en vooral de profclubs. De CEO vroeg onder meer voor hogere bijdragen van de Pro League om de arbitrage te verbeteren. Tot ontsteltenis van de clubs. De werking van de VAR steekt al jaren de ogen uit. Het niveau van de arbitrage blijft problematisch, ondanks de verhoogde bijdragen van de voorbije jaren vanuit het profvoetbal. Ondertussen zijn er binnen het Referee Department bijna evenveel bazen als scheidsrechters. Er is een Duitse voorzitter (Herbert Fändel), Franse technisch directeur (Bertrand Layec), Franse VAR-coördinator (Frédy Fautrel), een operationeel directeur (Stephanie Forde), hoofd opleiding (Frank De Bleeckere), hoofd technologie (Dieter De Nayer) en VAR-manager (Christof Dierick). Een efficiëntieoefening dringt zich eerder op dan een hoger budget.

Bestuurders van verschillende Belgische clubs stellen zich ook vragen over de financiering van het nieuwe oefencomplex in Tubeke. Er zou initieel een afspraak geweest zijn dat de profclubs een deel van de sponsorinkomsten van de Rode Duivels zouden krijgen – omdat de voetbalbond in de sponsorvijver van de clubs vist en zo potentiële inkomsten afroomt. Die som zou echter naar de stenen in Tubeke gegaan zijn. Die versie van het verhaal wordt wel ontkend bij de KBVB.

Extern advocatenbureau

Het is in het licht van die spanningen dat Van den Bulck het nieuwe document over de verloning van Bossaert had gezien. Het verklaart ook waarom hij zo ongezien fel reageerde. De voorzitter van de bond nam een extern advocatenbureau onder de arm om de overeenkomst van Bossaert uit te pluizen. Volgens een dertig bladzijden tellend rapport is er sprake van “een inbreuk op de ethische code” en is de contractaanpassing “in strijd met de wetgeving en het reglement van inwendige orde”.

Op zijn beurt is de CEO van oordeel dat zijn contract volledig rechtsgeldig is en goedgekeurd door Huygens en Verschueren. Volgens Bossaert gaat het vooral om een persoonlijk conflict tussen hem en zijn bondsvoorzitter.

Op een inderhaast bijeengeroepen Raad van Bestuur mocht Bossaert het uitleggen. Daarna volgde een extra vergadering, maar zónder de CEO. Na een marathonoverleg kwam het finaal tot een stemming. De Raad van Bestuur vond de vertrouwensbreuk te groot en een verdere samenwerking onmogelijk.