‘Minx’ gaat over een erotisch blad voor vrouwen: op het einde van de dag is het de grootste lul die wint

De auto’s zijn groot en benzineverslindend, interieurs baden in beige en oranje, hemden hebben lange, puntige kragen, iedereen draagt polyester en de zon schijnt altijd. Toch zie je niemand zweten in het Los Angeles van begin jaren zeventig in de fictieserie Minx.

Daar loopt Joyce Prigger (Ophelia Lovibond), in een broekpak, want ze is feministe. Ze is naar een dure universiteit geweest en weet hoe je Proust moet uitspreken, maar is gedoemd om eyeliner te recenseren voor een tienerblad. Ver onder haar niveau. Joyce droomt sinds haar vijftiende van een eigen tijdschrift dat ze The Matriarchy Awakens heeft gedoopt.

Ze wil schrijven over discriminatie en het recht op voorbehoedsmiddelen, op de cover staat een roepende vrouw met een protestbord in haar hand. “Why is she so angry?”, vraagt een potentiële uitgever wanneer Joyce haar blad bij hem pitcht. Tevergeefs, alweer, want niemand wil haar tijdschrift financieren. En zo komen we bij haar tegenpool. Doug Renetti (Jake Johnson) is uitgever van pornoblaadjes. Als enige ziet hij wat in haar idee, al voelt zij zich aanvankelijk te goed voor hem. Uptown girl versus backstreet guy, die bekende dynamiek. Renetti moet Prigger laten ontdooien, en hoopt haar te overtuigen samen het eerste erotische blad voor vrouwen te lanceren.

Minx is lichtvoetige fictie met een activistisch sausje. We mogen nadenken over de vraag of porno en feminisme wel verenigbaar zijn. Moeten dames heren überhaupt als seksobject willen bekijken?

Aan blote piemels alvast geen gebrek. Kort en dik, lang en smal en zelfs een micropenis: tijdens de auditie voor centerfoldmodel komen ze allemaal in beeld. Even verfrissend als zeldzaam, zoveel mannelijk frontaal naakt - op het einde van de dag is het de grootste lul die wint. Maar gaan we mannen nu ook al opzadelen met een onrealistisch lichaamsbeeld? Als ongeïnformeerde kijker zie je niet dat acteur Taylor Zakhar Perez een prothese draagt.

Minx is goed zolang je er niet bij nadenkt, want de hele premisse was al ongeloofwaardig: Playgirl brak nooit door bij de doorsnee-vrouw, ook niet toen print springlevend was. En als we dan toch geen blad voor de mond nemen, wat moeten we vinden van Tina (Idara Victor), het enige zwarte personage in de reeks, dat ondanks haar grote mond enkel ten dienste staat van haar baas, Doug?

The Matriarchy Awakens kan er enkel komen dankzij the patriarchy, zoveel wordt snel duidelijk, wat dan wel weer pijnlijk realistisch is. Ook zoveel decennia later hangen vrouwen nog af van de goodwill van mensen met kapitaal, en dat zijn nog altijd vaker mannen, om hun dromen waar te maken. R.I.P. Charliemag, om maar één voorbeeld te noemen. Wie zich wil verdiepen in het patriarchaat, en hoe ook vrouwen het mee in standhouden, leest misschien beter het net verschenen The Patriarchs: The Origins of Inequality van Angela Saini. Voor al de rest: lekker bingen!

Minx, zondag, om 20.35 uur op Canvas en via VRT Max.