KIJK. Carl Hoefkens praat voor het eerst sinds zijn ontslag bij Club Brugge: “We konden nog kampioen worden”

“Het gaat goed met me”, begon Hoefkens, die zichtbaar genoot van het middagje onder collega’s. “In het begin was het natuurlijk lastig. Je bent gewend om veel te werken. Hebt altijd iets op de planning staan. En dan valt dat alles plots weg. Maar na één dag heb ik het kunnen plaatsen. Ik blijf bezig: een beetje sporten, eens een weekendje weggaan, naar de cinema gaan, veel doen met de familie... Dingen waarvoor ik eerder geen tijd had.”

Hoe hij terugkijkt op zijn passage bij Club Brugge dan. Hoefkens werd eind december bij de regerend landskampioen ontslagen. Hij oogstte nochtans lof voor het knappe parcours in de Champions League, maar de tegenvallende resultaten in de eigen competitie en de bekeruitschakeling tegen STVV kostten hem zijn job. “Vandaag heb ik geen zure nasmaak, maar het ging wel heel snel. Op een bizarre manier ook en dat is jammer”, legde hij uit.

“De ambities die we voor het seizoen hadden (Europees overwinteren en voor de titel meestrijden, red.), konden nog worden waargemaakt. Ik vond dat wij een heel goede periode kenden voor Nieuwjaar en hadden een fantastische Europese campagne. In mijn ogen stonden we op dat moment waar we wilden staan. We hadden hetzelfde puntenaantal als het jaar daarvoor. We stonden vierde in de stand met twee punten minder dan Antwerp en vijf punten minder dan Union, en wisten ook dat Racing Genk (op dat moment twaalf punten voorsprong op Club, red.) nog steken zou laten vallen.”

“We deden dus volop mee voor een toppositie in het klassement”, ging Hoefkens verder. “Na ons Champions League-succes wilden we nog kans maken om kampioen te worden, en dat was eind december nog altijd het geval. Sportief was ik best tevreden – ook over de manier van spelen – al wil je als coach uiteraard altijd beter en beter. In januari kwam er periode aan zonder Europees voetbal en hadden we ons kunnen focussen op de competitie.”

Al te rancuneus klonk Hoefkens echter niet. “Want de beslissing is genomen. En het is wat het is. Ik kijk met een goed gevoel terug naar mijn periode bij Club, naar de band met spelers en manier van spelen. Ik heb nog een band met iedereen waar ik er nog een mee wilde hebben.”

Dat trainer zijn van blauw-zwart niet makkelijk is, bleek wel na het vertrek van Hoefkens. Het verblijf van zijn opvolger Scott Parker bleek van korte duur. “Daar ga ik niks over zeggen. Voor mij maakt het niks uit wat er na mijn vertrek is gebeurd. Ik heb de wedstrijden wel gezien, ja. Want ik kijk veel voetbal.”

De ambitie van Hoefkens is intact gebleven. Even was hij in beeld om aan de slag te gaan in de Championship. Bij West Bromwich Albion, de club waar hij tussen 2007 en 2009 als speler onder contract stond. Omdat trainer Carlos Corberán daar uiteindelijk toch mocht blijven, ging de deal niet door. Er waren verder nog aanbiedingen. “Maar dat maakt niet uit”, blokte hij af. “Ik blijf ambitieus en sta zeker open voor een goeie club, met visie. Als je ervoor kiest om hoofdcoach te worden, weet je dat op een dag ontslagen worden een van de gevolgen is. Ik heb nu een negatieve ervaring meegemaakt, maar ook van een negatieve ervaring kan je ongelooflijk veel leren. Mijn trainerscarrière is zeker niet voorbij”, aldus de man die als derde eindigde bij de Raymond Goethals-trofee.