Vijf kleinere games die minstens een paar avonden van je tijd waard zijn

KIJK. Trailer ‘The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom’

Weet je Nieuw-Caledonië liggen? Je treft het eiland ergens tussen Australië, Fiji en Nieuw-Zeeland in. Het is ver om naartoe te reizen, maar videogame ‘Tchia’ brengt een alternatief: de open wereld van de game, ontworpen door een lokale studio, is een fantasierijke versie van het eiland zelf, bestrooid met miniverhalen en een centrale queeste gebaseerd op Nieuw-Caledonische folklore. Het titelpersonage, dat je bestuurt, doorkruist die wereld al zwevend, zwemmend, klimmend, zeilend en de ukelele spelend, en kan haar ziel injecteren in bepaalde voorwerpen in het decor. Het is ook een game met het hart op de juiste plaats: je hebt een katapult tot je beschikking, maar de game ontmoedigt je om die te gebruiken op levende wezens. “Wees lief!”, leest het letterlijk. – Voor PlayStation en pc.

Backfirewall_ is een van de meest overtuigende pleidooien die ondergetekende ooit al tegenkwam om meer meisjes warm te maken voor STEM-onderwijs: de Zwitserse ontwikkelstudio Naraven, die er zijn debuutgame mee neerzet, wordt gerund door vier jonge vrouwen, en hun game is origineel, ironisch, en nerdy AF. Ze noemen het zelf een ‘nano-reis’: de game speelt zich af in een smartphone, waar je als de verpersoonlijking van het oude besturingssysteem alles in het werk moet stellen om een kwade update af te wenden. – Voor PlayStation, Switch, Xbox en pc.

In het beklijvende ‘Birth’ maak je – in de meest letterlijke zin van het werkwoord – vrienden. Je bouwt je nieuwe beste maat met beenderen en organen die je verzamelt in musea, steegjes, koffieshops, bibliotheken en apotheken in een niet nader genoemde stad. En nee, het is géén horrorgame: daarvoor zijn de graphics – maker Madison Karrh noemt ze zelf ‘teder’ – lang niet morbide genoeg. ‘Birth’ is eerder een kleine maar rake interactieve observatie over eenzaamheid en sterfelijkheid. Hij kost maar 9 euro, duurt slechts twee uur, en toont de schoonheid van banale maar betekenisvolle interacties. Wee je gebeente als je deze overslaat! – Alleen voor pc.

Nu we toch over banale maar betekenisvolle interacties bezig zijn: in ‘Painting Werther’, een game van het Spaanse familiebedrijfje Mad Cream Games, moet je onder meer bloemen plukken voor je onbeantwoorde liefde. Deze ‘visual novel’, is een interactieve adaptatie van Johann Wolfgang Goethes ‘Die Leiden des jungen Werthers’ uit 1774, en verbeeldt dat verhaal met een Engelstalige vertaling van passages uit dat boek, en een hele vlaag van schilder- en andere kunstwerken uit dat tijdperk dat de makers uit het publieke domein hebben opgevist. Een literaire klassieker dus, opgediend in een heel visuele game met herkenbare scheutjes ‘WarioWare’ en ‘Monty Python’s Flying Circus’ erin. – Alleen voor pc.

Het subgenre van de roguelike begint zich zo’n beetje overal te vertonen, maar we hadden nog geen tactisch rollenspel met deckbuilder-invloeden (speelkaarten die je krachten bepalen) gespeeld. Tot de komst van ‘Iris and the Giant’ dus, een game die je als een eeuwigdurend kaartspel zou kunnen betitelen. Ware het niet dat je systemische progressie behouden blijft (een roguelite dus), en de emotionele reis van je met haar demonen worstelende hoofdpersonage zich wel naar een orgelpunt toe werkt. Wat een bloedmooie, minimalistische visuele stijl ook! – Voor PlayStation, Switch, Xbox en pc.