Liefkozende slachtoffers vulkaanuitbarsting Pompeii waren 2 mannen

Ze zijn een aandoenlijke en tegelijk gruwelijke getuigenis van de verwoestende uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Christus: de resten van 2 mensen die begin vorige eeuw dicht tegen elkaar aan en schijnbaar knuffelend zijn teruggevonden in Pompeii.

Lange tijd dachten archeologen dat het om de overblijfselen van twee vrouwen ging. Uit nieuw onderzoek blijkt nu dat het twee mannen waren. Dat is vastgesteld op basis van een CAT-scan en DNA-analyse, zo vertelt Massimo Osanna aan de Italiaanse media. Hij is de directeur-generaal van de wereldberoemde archeologische site.

Uit de analyse van hun tanden blijkt dat de ene man 18 was en de andere 20. Bovendien is vastgesteld dat ze niet verwant waren. Dat leidt Osanna tot de conclusie dat het mogelijk een homoseksueel koppel was, een hypothese die de Italiaanse media gretig overnemen.

Die denkpiste is evenwel om meerdere redenen problematisch. Zo valt het onmogelijk te bewijzen dat de mannen effectief geliefden waren. Bovendien is de projectie van de hedendaagse notie van homoseksualiteit op mensen die tweeduizend jaar geleden leefden anachronistisch gezien Romeinen relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht anders interpreteerden.

Critici merken tot slot op dat niemand ooit heeft gesuggereerd dat het om een lesbisch koppel ging toen iedereen nog dacht dat het twee vrouwen waren.

Net als de overblijfselen van andere slachtoffers in Pompeii zijn de resten van dit duo eigenlijk afdrukken in plaaster rondom hun skelet. Toen ze stierven, raakten ze onder dikke lagen as bedolven. Die transformeerde later tot puimsteen.

Nadat ze waren vergaan, bleven de contouren van hun lichamen als holtes achter in die harde schil. Toen archeologen de site van Pompeii in de 19e eeuw begonnen uit te graven, vulden ze die holtes met plaaster op om de puimsteen rondom vervolgens weg te beitelen.