Wat betekent dat trouwens, ‘de erkenning’ van een moskee intrekken? Men creëert de indruk dat die Moskee dicht gaat. Maar niets is minder waar. Het intrekken van een erkenning maakt een moskee gewoon afhankelijker van buitenlands geld. En verkleint de invloed van Vlaanderen. Willen we dat wel? Wensen we niet dat er meer sociale controle is op gebedsplaatsen, dat er zo weinig mogelijk buitenlandse inmenging is, en dat er in onze landstalen gepreekt wordt? Als we dat willen, moeten we iets doen wat niet altijd aangenaam is; namelijk consequent zijn.

Als we willen dat imams in het Nederlands preken en onze cultuur beter aanvoelen, moeten we ook bereid zijn dat er aan onze universiteiten imams opgeleid worden.

Consequent zijn betekent ook dat alle godsdiensten op dezelfde manier behandeld worden. Er worden vandaag geen nieuwe moskeeën meer erkend, want daar scoor je als politicus niet mee. Dus krijgen de 6 procent Vlaamse moslims veel minder middelen dan hetzelfde percentage katholieken, protestanten of vrijzinnigen.

Hoe ver willen we gaan in de scheiding tussen kerk en staat? Moet dan niet iedere subsidie gestopt worden? Of moeten we, zoals de Duitsers, een Kirchensteuer invoeren, waarbij de belastingbetaler zelf beslist of en aan welk geloof hij zijn belastinggeld wil spenderen? Dat valt alvast te verkiezen boven buitenlandse regeringen of groepen die hier het geloof financieren. Maar als we willen dat Turkije, Marokko en vooral Saoedi-Arabië hier geen invloed meer kopen via het geloof, dan moet hetzelfde opgaan voor Amerikaans geld, voor bijvoorbeeld Scientology, of voor financiering vanuit Rome. Sommigen zouden dit een inbreuk op de godsdienstvrijheid vinden. Maar is dat wel zo? Want geloven hoeft niet veel te kosten.

De overheid moet doen wat ze kan om gelovigen tegen haatzaaiers en extremisten te beschermen, zonder waardeoordeel over het geloof zelf. Bevolking en geloofsgemeenschappen moeten hun overheid hierin kunnen vertrouwen. Liesbeth Homans draagt momenteel niet bij tot dat vertrouwen.