Pakkende getuigenis van slachtoffer (37) tijdens terreurproces: “Ik heb de dood niet gekend, maar de hel”

"Oorlogsinvalide", antwoordde Northshield, toen voorzitster Laurence Massart haar bij aanvang van haar getuigenis vroeg naar haar beroep, nadat ze op krukken de zaal was binnengestapt. Northshield verbleef bijna vier jaar in het ziekenhuis, waarvan 79 dagen op intensieve zorg. Op de zitting werd een foto getoond van haar heup, volledig weg. Maandenlang werd haar geen enkele overlevingskans gegeven. Met ingehouden woede, en de verbetenheid van de topatlete die ze was, getuigde ze over hoe de aanslag haar leven vernielde, maar ook dat van twaalf familieleden, "levens die heropgebouwd moeten worden".

Northshield getuigde dat ze op de dag van de aanslagen naar haar familie in de Verenigde Staten zou reizen. Ze stond aan te schuiven aan de incheckbalie toen ze door de eerste explosie de lucht in vloog, "in een vingerknip". Ze vroeg om zich in te beelden wat het betekent om van dichtbij omvergeblazen worden door de kracht van de bom, met een hitte van 3.000 graden, en een knal van meer dan 190 decibel. "Als je in mijn plaats was geweest, zouden uw heup en benen ook in duizenden stukjes liggen. Uw lichaam en geest zouden in shock zijn. U zou de terreur in uw geest voelen", zei Northshield. Ze getuigde ook dat het een eeuwigheid leek te duren voor ze met de ziekenwagen werd weggebracht, terwijl ze vocht voor haar leven. "Ik ben afgedaald in de hel", zei ze.

Northshield zei dat woorden tekortschieten om het lijden te kunnen beschrijven dat ze tot vandaag ondergaat. Dat ze er nog is, is te danken aan de artsen en familie die haar niet opgaven en haar "wil om te leven, moed, vastberadenheid en vooral veel veerkracht".

“Ik heb de dood niet gekend, maar de hel", zei Northshield. "Van een dynamische, gelukkige en gezonde vrouw, met een mooie toekomst voor zich, werd ik een vrouw die bijna dood was." Northshield beschreef hoe nachtmerries, angsten en handicaps al zeven jaar haar leven beheersen. Ze beschreef ook de vele ziekenhuisverblijven en behandelingen, die maar blijven doorgaan.

KIJK OOK. Beklijvende getuigenissen van ouders weken emoties los tijdens terreurproces

Northshield getuigde dat ze nog iedere dag de gebeurtenissen herbeleeft, van in de luchthaven tot in de ziekenhuiskamer. “Ieder dag hoor ik de bom, voel ik de vlammen op mijn lichaam. Ieder dag moet ik leven met handicaps en het trauma, zonder rust. Met het vervormde beeld van mijzelf. Met het nieuwe leven, dat er eigenlijk geen is. Nooit nog zal ik horen of slapen als ervoor, eten, stappen, leven. Mijn dromen zijn gebroken. Ik zal nooit een mama zijn, mijn moeder zal nooit kleinkinderen krijgen. Mijn vader is elke keer als hij me ziet aan het trillen. Mijn broers en zussen, mijn ouders en familie zijn getraumatiseerd. Ik heb zeven jaar van mijn leven verloren en het gaat nog door. Het is een strijd die ik niet zou moeten voeren. Terwijl u ademt, ben ik aan het vechten. Terwijl u eet, ben ik aan het vechten. Terwijl u zich amuseert, ben ik aan het vechten", zei ze.

Northshield zei dat ze een "jihad van herstel" voerde, geen "jihad van oorlog", zoals de beschuldigden. "Je zal mijn haat, noch mijn tranen hebben", klonk het ook.

KIJK OOK. Metrobestuurder die tientallen mensen redde getuigt: “Ik deed wat ik moest doen”

Ze hekelde bovendien de administratie waar ze nu mee worstelt. "Een nieuwe strijd, om terug te keren naar mijn 'normale' leven, een strijd die ik niet zou moeten voeren." De staat faalde, zei de vrouw nog, die getuigde dat ze na zeven jaar nog steeds expertises moet ondergaan. "Het gebrek aan menselijkheid verlengt mijn lijden nog", zei Northshield, die net als veel andere slachtoffers zo uithaalde naar de Belgische overheid en de verzekeraars.

"Ik ben niet alleen voor mezelf sterk, maar ook voor mijn familie, de kinderen die ik nooit zal hebben. Voor de 12 miljoen Belgen, de 36 miljoen Fransen, voor de meer dan 300 miljoen Amerikanen die me steunen. En ik hoop dat ze allemaal applaudisseren aan de finishlijn", besloot Northshield.