Favoriet Tadej Pogacar staat voor "Merckxiaanse opdracht": als Tourwinnaar de Ronde van Vlaanderen winnen

De namen Wout Van Aert en Mathieu van der Poel zijn in de Vlaamse huiskamers al heel lang ingeburgerd, omdat ze op jonge leeftijd al grote sier maakten in het veldrijden, maar toen de 20-jarige Sloveen Tadej Pogacar in 2019 plots derde werd in de Ronde van Spanje hoorden veel Vlamingen het in Keulen donderen.

Ondertussen is het jonge fenomeen uitgegroeid tot een van de beste renners ter wereld en dit weekend staat hij als een van de favorieten aan de start van de Ronde van Vlaanderen.

Op enkele jaren tijd fietste Pogacar een palmares bijeen waarvan de meeste wielrenners slechts kunnen dromen. Hij won onder meer Parijs-Nice, de Tirreno Adriatico en de Strade Bianche, en met Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije staan ook al twee van de vijf monumenten (de belangrijkste eendagskoersen in het wielrennen) op zijn erelijst. 

En dan rest uiteraard nog de kers op de taart: de jonge Sloveen is tweevoudig Tourwinnaar. “Pogacar is niet alleen via de grote deur binnengekomen, hij heeft die deur opengebeukt, zoals Remco Evenepoel dat destijds ook gedaan heeft”, vertelt sportjournalist Ruben Van Gucht die zondag het commentaar levert bij de Ronde van Vlaanderen voor vrouwen.  

Vooral die eerste zege in de Ronde van Frankrijk van 2020 zal Van Gucht nog lang nablijven. “Samen met zijn landgenoot Primoz Roglic schreef hij in die Tour bijna een heroïsch epos en die superspannende afsluitende tijdrit waarin de uiteindelijke beslissing viel, is er eentje voor de geschiedenisboeken.”

Maar wie is Tadej Pogacar eigenlijk? Die vraag schotelen we voor aan ex-wielrenster Ine Beyen, die zondag samen met Ruben Van Gucht commentaar geeft bij de Ronde. Beyen bezocht Pogacar en zijn vriendin Urska Zigart – Sloveens kampioene tijdrijden - enkele weken geleden in Monaco.  

“Hoewel ze in Monaco wonen, zijn ze heel down to earth”, vertelt Beyen. "Ze gaan daar bijvoorbeeld gewoon in trainingspak naar de supermarkt. Ze zijn beiden heel bedeesd, maar toch vooral Tadej. Toen ik met hen sprak, voerde Urska meestal het woord en dat vond hij prima.”

Het geheim van hun succes zit volgens Beyen in de regelmaat die ze hebben opgebouwd in Monaco. “Ze eten elke dag samen havermout en gaan daarna vaak samen trainen. Terwijl zij doucht, maakt hij de fietsen proper en wanneer hij daarna in de douche springt, maakt zij de lunch klaar. Ze zijn perfect op elkaar ingespeeld.”

Een bedeesde jongen die bescheiden leeft in Monaco dus, "maar wanneer hij op de fiets zit, verandert hij in een beest en is hij enkel tevreden met een overwinning", stelt Beyen vast. "Dat is iets wat ik bij de Belgische renster Lotte Kopecky (die vorig jaar de Ronde van Vlaanderen voor vrouwen won, red.) ook zie. Zij is niet de vrouw van vele woorden of emoties, maar op de fiets is dat een fenomeen.”

Rest nog de vraag wat een Tourwinnaar komt zoeken in de Ronde van Vlaanderen. De voorbije decennia waren de organisatoren al blij als toppers uit de Tour even langs wilden komen, als leuk extraatje. 

Meedoen voor de ereplaatsen deden die zelden, want de meeste ronderenners houden helemaal niet van kasseien, heuveltjes en de hectiek die de eendagsklassiekers met zich meebrengen. Maar Pogacar dus wel: vorig jaar werd hij bij zijn Ronde-debuut vierde en zondag staat hij als een van de topfavorieten aan de start.

“De laatste twintig jaar hebben wielerploegen steeds meer ingezet op specialisatie: renners werden klaargestoomd voor, ofwel de klassiekers, ofwel de grote rondes, eventueel in combinatie met de Ronde van Lombardije en Luik-Bastenaken-Luik”, vertelt Van Gucht.

Dat Pogacar die laatste twee monumenten al op zijn naam heeft staan, hoeft dus niet per se te verbazen, maar dat hij ook meespeelt voor de prijzen in Milaan-San Remo en de Ronde van Vlaanderen is uniek. De laatste winnaar van een grote ronde die in Vlaanderen als eerste over de meet reed, was Gianni Bugno. De Italiaan won in 1990 de Giro en in 1994 de Ronde van Vlaanderen.

“Enkel grote kampioenen kunnen buiten hun comfortzone zo goed presteren”, benadrukt Ine Beyen. Ze trekt opnieuw de parallel met het vrouwenwielrennen waar Annemiek Van Vleuten de koers al jaren domineert. 

“Ze is wereldkampioen, was al Olympisch kampioen en won niet alleen alle grote Rondes, maar ook Luik-Bastenaken-Luik, de Strade Bianche en de Ronde van Vlaanderen. De Amstel Gold Race, waar je net iets explosiever uit de hoek moet komen, staat nog niet op haar palmares, maar ze heeft dit jaar specifiek getraind om dat doel ook af te kunnen vinken.”

Als we naar een Tourwinnaar op zoek gaan die de Ronde van Vlaanderen wist te winnen, komen we uit bij de onvermijdelijke Eddy Merckx. Hij won de Tour vijf keer (‘69, ‘70, ‘71, ‘72 en ‘74) en de Ronde twee keer (‘69 en ‘75). 

Indien Pogacar zondag op het hoogste schavotje in de Ronde zou belanden, mogen we dat van Ruben Van Gucht dus best “Merckxiaans” noemen. “Al veegt Merckx met zijn palmares natuurlijk alle statistieken van tafel. Maar als Pogacar zondag wint, mag hij op dat moment toch eventjes op dezelfde hoogte geplaatst worden.”

In gesprek met Ine Beyen in Monaco wentelde Pogacar zich enkele weken geleden nog in de underdogpositie. “Ik ga al blij zijn als ik Wout en Mathieu kan volgen”, klonk het opnieuw zeer bescheiden. 

Maar vriendin Urska laat iets meer in haar kaarten kijken. “Als Tadej slim koerst, kan hij winnen”, zegt ze. Ook Beyen, die zelf vijf keer deelnam aan de Ronde, schat zijn kansen hoog in. “Het is een fenomeen: hij kan alles. Hij heeft al zoveel afgevinkt in zijn carrière en de Ronde ontbreekt nog.”

“Het is een talent dat er duidelijk alles wil uithalen en hij beseft de historische waarde van de Ronde”, voegt Van Gucht toe. “Je kan het wielrennen nu wel domineren, maar wie weet hoe lang dat nog zal duren. Vandaag is hij bij de beste renners ter wereld en dan moet je pakken wat er te pakken valt. En als hij zondag de Ronde kan pakken, zal hij die niet laten liggen.”