Donderdag moest de 46-jarige moeder van drie kinderen, die niet langer werkt als arts maar studeert voor arbeidsgeneesheer, zich verantwoorden voor de Tongerse correctionele rechtbank. In 2018 geraakte ze obsessief verliefd op de muziekleraar van haar dochter. Er kwamen afspraakjes en uitstapjes naar de opera van. “Louter vriendschappelijk”, stelde de muziekleraar. R. A. werd echter opdringerig en de man en zijn vrouw lieten haar weten dat ze er genoeg van hadden. Toch wist de arts van geen ophouden. Ze bleef de man bestoken met een “tsunami aan berichten”. Afwijzing, aanvaardde ze niet. “Dus wilde ze zijn echtgenote uit de weg ruimen. Zij blokkeerde haar”, stelde advocaat Erik Schellingen, die het opnam voor het slachtoffer en haar familie.

Dom idee

Tijdens een muziekles twee maanden voor de feiten, wist R. A. de huissleutel van haar onbereikbare liefde te stelen. Tot twee keer toe zou ze de woning van het slachtoffer langs de Heirbaan in Rekem-Lanaken binnendringen. Telkens had ze nagenoeg dezelfde werkwijze: eerst reed ze met haar wagen naar het ZOL om in te loggen op haar werk en er haar gsm achter te laten. Vervolgens nam ze de bus richting Lanaken. “Ik wilde met haar praten en haar ervan overtuigen dat ik geen slechte bedoelingen had.” Op de heenreis trok ze een hoodie aan. Ter plekke volgende nog een extra kledingswitch. Ze trok handschoenen aan en de schoenen van haar zoon, inclusief overtrekken. “Als ik met haar wilde praten, kreeg ik telkens een neen als antwoord. Dan heb ik mezelf het domme idee aangepraat om haar met hulpmiddelen angst in te boezemen”, luidde het.

Schermutseling

Op 8 mei 2019 drong R. A. het huis van haar liefdesrivaal een eerste keer binnen. “Ik ben omgedraaid toen ik haar hoorde roepen terwijl ik op de trap stond”, luidde het. Drie weken later, op 29 mei - een woensdag, wat betekende dat de muziekleraar les aan het geven was - volgde een nieuwe poging. Deze keer stond de vrouw rond 9.30 uur langs het bed van het slachtoffer, die werd beschreven als een langslaper. Het kwam tot een schermutseling. Volgens het slachtoffer kreeg ze tot twee keer toe een prop in haar gezicht geduwd. “Dat was per ongeluk”, claimde de verdachte. Net zoals ze niet wist dat er insuline in haar spuit zat. Volgens haar ging het om fysiologisch water. “Zo stond op de ampul.” Tot slot belandde de spuit zonder gevolg in de schouder van de vrouw. “Ze zei niets. Ik heb me kunnen verweren en ben naar buiten gevlucht”, aldus het slachtoffer. De betichte keerde daarop met de bus terug naar haar werk. Er volgde nog een sms-bericht naar de muziekleraar of alles in orde was, toen bleek dat hij in allerijl naar huis werd geroepen.

Eed van Hypocrietes

Niet veel later zou R. A. voor een jaar achter de tralies verdwijnen. Nadien kreeg de vrouw nog een enkelband. Nu is ze vrij onder voorwaarden en moet ze een contactverbod respecteren. Het gezin van het slachtoffer is intussen verhuisd. “Ik woonde er graag. Al mijn vrienden van de jeugdbeweging heb ik er moeten achterlaten”, getuigde de nu 16-jarige dochter van de muziekleraar vanuit het hart. Advocaten Erik Schellingen en Bert Partoens hekelden de verklaring van R. A. “Denkt zij nu werkelijk dat wij allemaal een beperkt IQ hebben en geloven dat zij als arts met ether en een naald met insuline in de hand enkel een gesprek wilde hebben? De beklaagde heeft als arts niet de eed van Hippocrates afgelegd, maar wel de eed van Hypocrietes. Spreek de waarheid. Ze wilde de perfecte moord plegen en laten uitschijnen dat de vrouw gestorven was aan een hartaanval.”

12 jaar cel

De procureur stelde dat de vrouw vastberaden is en een gevaar voor de samenleving blijft. Er bleven ook veel vragen onbeantwoord. “Waarom verschafte ze zich een alibi? Waarom al die voorbereiding? Waarom was de spuit gevuld met insuline als die enkel als afschrikking diende”, en zo ging het nog een tijdje verder. “Ik vorder 12 jaar cel en 10 jaar terbeschikkingstelling van de strafuitvoeringsrechtbank. De verdediging betwistte bij monde van Natascha Bielen en Sven Mary de diefstal van de sleutel, de woningschennis en de diefstal van medicatie niet. Wel die van de dubbele poging tot vergiftiging. “Op 8 mei heeft ze zich vrijwillig teruggetrokken. Ze is niet naar de kamer van de vrouw gegaan.” Voor 29 mei pleitte de verdediging de ‘ondeugdelijke poging’ of dat de gebruikte insuline onvoldoende was om de vrouw te doden. Iets wat de procureur in twijfel trok. “Een straf van vijf jaar cel met uitstel gekoppeld aan de voorwaarden die ze vandaag heeft. Dat is de juiste straf. Een straf waarmee volgens ons de maatschappij gebaat is”, besloot Sven Mary. “Ik kan alleen maar herhalen dat ik nooit de intentie had om haar te vermoorden. Oprecht wil ik mijn excuses aanbieden. Dit zal nooit meer gebeuren. Ik kan ook alleen maar dankbaar zijn dat ik met mijn man en kinderen terug een mooi gezin heb”, zei de beklaagde tot slot. Vonnis op 27 april.