Wederoptredende Toby Alderweireld bezorgt Antwerp met twee late goals felbevochten zege tegen laagvlieger Zulte Waregem

KIJK. Van Bommel na winst in Waregem: “Dit was een geduldige zege”

Zelfs in een voetbalverslag kunnen we dezer dagen niet ontkomen aan de Ronde van Vlaanderen. Medefavoriet Tadej Pogacar bereidt Vlaanderens Mooiste voor in Waregem. Hij resideert er met zijn gevolg in een hotel op wandelafstand van wat vroeger het Regenboogstadion heette. Zou de tweevoudige Tourwinnaar op zijn kamer gehoord hebben dat de lokale deejay voor de aftrap ‘I’m a Believer’ van The Monkees speelde? Believers zijn er dus wel degelijk nog in Waregem.

De terugkeer van Ruud Vormer wakkerde het geloof in het behoud trouwens nog wat aan. Vormer is een Flandrien en zo iemand kan je op een kille, uitgeregende en winderige avond altijd goed gebruiken. Maar: Ruud of geen Ruud, de eerste kansen van de partij waren wel degelijk voor bezoekers Balikwisha en Muja. Iets voorbij het kwartier leek de eveneens wederoptredende Toby Alderweireld zelfs te gaan scoren, maar Balikwisha bleek hinderlijk buitenspel te staan.

Al kon er gediscussieerd worden over de mate waarin Balikwisha doelman Bostyn hinderde. “Ik mocht vrij inkoppen en de keeper kon nooit meer bij de bal. De man in buitenspel had volgens mij geen invloed op het spel”, verkondigde Alderweireld tijdens de rust voor de Tv-camera. Hoe dan ook, de VAR en ref Bert Put waren onverbiddelijk en vergalden het Antwerpse feestje.

Essevee beperkte zich in de eerste helft tot een afgeweken schot van Fadera en een kopballetje van Derijck, ex-PSV-ploegmaat van Mark van Bommel. Mirakels moest Jean Butez bij die fases echter niet verrichten. Kort voor de pauze kreeg Stengs aan de overkant een dot van een schietkans. De Nederlander mikte met zijn mindere rechter naast. Zo leidde de Great Old halfweg weliswaar op punten, maar niet op het scorebord. Antwerp kan dus ook zonder topschutter Vincent Janssen - die was nog steeds geblesseerd - aan mogelijkheden geraken. Ze verzilveren is dan weer een ander paar mouwen.

De tweede helft begon met een dikke kans voor Waregems aanvalsleider Jelle Vossen. Deze keer moest Butez écht vol aan de bak. De Fransman speelt al een heel seizoen op hoog niveau en keerde het gevaar. Een tweede poging van Vossen rolde iets later voorlangs. Waregem en de plaatselijke spionkop putten moed uit die speldenprikken, hopelijk voor Tadej Pogacar werd zijn rust er niet door verstoord.

Ondanks het West-Vlaamse enthousiasme was het wel zo dat de bezoekers het meeste initiatief bleven nemen. Antwerp wou combinerend tot kansen proberen te komen, maar werd niet geholpen door de alsmaar natter en gladder wordende grasmat. Al te vaak schoten ballen door op het moment van de waarheid. Aan de zijlijn ijsbeerde Mark van Bommel van links naar rechts. MvB besefte ook dat puntenverlies op het veld van een degradatiekandidaat uit den boze was.

Een plan B heeft Van Bommel tegenwoordig niet meer, wegens geen echte spitsen op de bank en dus was het bidden voor die ene flits. In de slotfase van de wedstrijd kwamen Balikwisha en Stengs er nog dichtbij, maar het leek niet te mogen zijn voor de mannen van de Bosuil. Tot Toby Alderweireld kort voor tijd dan toch het gaatje vond. Deze keer stond de VAR niet in de weg en meteen was de zege een feit. Kort nadien zette Alderweireld van op de stip trouwens ook nog de 0-2 eindstand op het bord. Antwerp is dankzij deze zege zeker van deelname aan de Champions’ play-offs.

Voor Zulte Waregem ziet het er altijd maar minder rooskleurig uit. Moedig gestreden, maar weer geen punten: de degradatie komt steeds dichterbij. In de komende twee uitwedstrijden bij Charleroi en Eupen is het nu echt “van moeten” voor het team van Frederik D’Hollander.

Mark van Bommel noemde de zege van zijn team terecht oververdiend.
“In België is er geen enkele wedstrijd die je zonder slag of stoot wint, wij zijn dus best tevreden met deze driepunter tegen een stugge tegenstander en in niet echt makkelijke weersomstandigheden. We stonden goed, gaven weinig weg, maar toch kan je zomaar op achterstand komen en het jezelf moeilijk maken. Wij zijn zeer geduldig gebleven.”

Frederik D’Hollander had er geen moeite mee de zege van Antwerp volkomen verdiend te noemen.
“Maar in onze situatie was een puntje goud waard geweest en dus was het ongelooflijk balen om vijf minuten voor affluiten uiteindelijk het hoofd te moeten buigen”, sakkerde de Waregemse T1. “Vooral omdat het op een stilstaande fase gebeurde. Dat wij in grote delen van de wedstrijd onder lagen, was geen verrassing. De klassering liegt niet. Maar dan reken je op een tikje meeval, en dat hadden wij alweer niet.”
Ruud Vormer liep er weer bij, en maakte zelfs de negentig minuten vol.
“Toen de artsen het licht op groen zetten, heb ik geen seconde getwijfeld om Ruud aan de aftrap te brengen”, besluit D’Hollander. “Je zag ook hoe groot zijn impact op ons team was.”