Om aan de noden van hun dochter met autisme tegemoet te komen, kozen ouders Pascal en Sara voor BuSO-school Egmont en Hoorn in Gavere. De juiste keuze, dachten ze, maar elke schooldag smeekte het meisje haar ouders om niet te gaan. Waarom? Dat zei ze niet. “De pesters dwongen haar te zwijgen”, zegt mama Sara. “Anders zou het nog erger worden.”

Het meisje werd vaak ziek. Soms koorts, meestal buikpijn. “Door stress, dachten we eerst”, zegt Sara. “Maar ze had ook wondjes.”

Slaan met stokken

Na een grondig gesprek met haar dochter kreeg Sara dan toch de waarheid te horen. Hoe haar dochter schoppen kreeg in de buik. Hoe het begon met één leerling, waartegen ze zich enigszins kon verweren, en hoe het later evolueerde naar een hele groep. Hoe ze haar omsingelden en sloegen met stokken. Het meisje verweert zich niet meer. Ze kan het enkel nog ondergaan. (Lees verder onder de foto)

Het ergste waren de speeltijden. “Zeker wanneer één specifieke leraar toezicht hield”, zegt mama Sara. “Hij grijpt nooit in bij pesterijen, en de leerlingen weten dat. Een keer hebben ze een flesje frisdrank op haar uitgegoten. De leerkracht lachte mee en noemde het een ‘Fanta-douche’.”

Gezicht in close-up

Een incident in de voorlaatste week voor de paasvakantie was de druppel. “Ze zei dat jongens op haar begonnen te springen. Ze riep dat ze moesten stoppen, maar eentje is op haar gezicht gaan zitten zodat ze niet kon ademen. De leerkracht greep niet in. Erger nog: hij begon haar te filmen.”

De ouders vroegen het filmpje op bij de directie, en kregen het te zien. “Ik heb het niet gemakkelijk als ik deze beelden zie”, zegt Sara. “Hij zoomt zelfs in op haar gezicht. Hij ziet dat ze verdriet heeft en grijpt niet in. Ze voelde zich machteloos.”

Inschattingsfout

Volgens directeur Kris Bruwaert verdienen de beelden enige nuance. “Het gaat hier om jongeren met autisme”, zegt hij. “De perceptie die ze hebben, strookt niet altijd met de realiteit. Ze zijn niet altijd vaardig in het omgaan met elkaar. Er zijn momenten waarop een leerling het mikpunt is, maar soms zelf irritatie opwekt bij anderen.”

“De leerkracht zag het gebeuren als ‘speelvechten’, en heeft dus een inschattingsfout gemaakt”, geeft de directeur nog mee. “Hij is een toegewijd, betrokken en minzaam persoon. Als hij de klok kon terugdraaien, hij zou het doen. Hij is een week afwezig geweest om de gemoederen te laten bedaren.”

“Eerste incident? Helemaal niet”

Waarom de leerkracht het voorval heeft gefilmd, is niet duidelijk. “Daar had hij geen helder antwoord op”, zegt de directeur. “We zijn in gesprek gegaan met alle betrokkenen. Na het filmen heeft de leraar overigens wél ingegrepen. Of dit het eerste incident is? Eigenlijk wel, ja.”

Volgens de ouders is dat niet correct. “De schoolbel heeft het doen stoppen, niet de leraar”, klinkt het. “En dat dit een eerste incident is? Helemaal niet. Al maanden kaarten we het pestgedrag aan. De directeur minimaliseerde het als een onschuldig, uit de hand gelopen spelletje.”

Scholenwissel

De ouders hebben klacht ingediend bij de politie en namen al een advocaat onder de arm. Het parket is nog niet op de hoogte. “Onze dochter verandert binnenkort van school”, zegt Sara. “We hopen dat ze geen leerachterstand oploopt, want van school veranderen na de paasvakantie is niet evident.” Voorlopig blijft het meisje nog even thuis. “Sinds het incident durft ze niet meer naar school”, zegt Sara. “Het gaat niet goed met haar. Ik vrees dat ze dit nog lang met zich zal meedragen.”