Hoe herken je dat je frituurvet slecht is? En hoe vaak moet je dat vervangen?

“Hoe lang je frituurvet of frituurolie meegaat, is afhankelijk van verschillende factoren”, steekt Bernard Lefèvre van wal. Hij is voorzitter van het Nationaal Verbond van Frituristen. “Het is misschien een beetje vies, maar ik vergelijk het graag met een gevuld bad dat je meermaals na elkaar zou gebruiken”, lacht hij. “Daarbij zou je ook op zijn minst nagaan hoe vaak het al is gebruikt, en wie erin is geweest.”

“Als je twijfelt, adviseer ik om eerst een broodkorstje in het vet te bakken. Proeft het zurig of ranzig? Dan weet je dat je je vet moet verversen. Als je onmiddellijk ziet dat je vet stroperig is en voor grote luchtbellen zorgt, doe je het beter meteen weg. Dan is het meestal al te laat.”

_{Lees verder onder de foto.}

“Een eerste belangrijk element is de temperatuur waarin je bakt. Als je iets te heet frituurt, zal je vet verbranden. Ik raad daarom aan om niet boven een temperatuur van 170 graden te frituren. Doe je dat toch? Dan gaat je vet niet alleen minder lang mee, maar loop je ook het risico dat je frieten of kroketten donker zullen verkleuren.”

Verder is het cruciaal om in de gaten te houden wát je precies bakt. “Als je snacks zoals vleeskroketten of bitterballen frituurt, komen er stukjes paneermeel los. Die kleinere korreltjes blijven doorbakken, en worden na een tijd pikzwart. Iets wat de houdbaarheid van je vet echt niet ten goede komt. Als je dus regelmatig kroketten bakt, raad ik aan om je vet sneller te vervangen dan bij frieten. Daarbij is het ook een aanrader om na het bakken te filteren. Al is dat bij een particulier niet altijd even gemakkelijk.”

Naast de temperatuur en de soort snack speelt ook de tijd tussen het aantal bakbeurten een essentiële rol. “Dat is iets dat veel mensen niet weten, maar vet en olie gaan net zoals boter reageren op lucht. Hoe langer je het eraan blootstelt, hoe meer het gaat oxideren. Als je je vet lang laat staan, zal het dus zuur en ranzig worden. Het is daarom ook noodzakelijk dat je het vet regelmatig ververst, ook al gebruik je het maar één keer per maand.”

Ook het aantal bakbeurten zelf mag je niet uit het oog verliezen. “Bij particulieren ziet vet meer af dan bij frituristen. Dat komt onder andere omdat zij diepvriesproducten gebruiken, en ook vaak in te grote hoeveelheden. Die zijn ijskoud, waardoor het vet veel meer moeite moet doen om op temperatuur te komen. Het is dus echt belangrijk dat je bijhoudt hoeveel keer je iets hebt gebakken, om zo slecht vet te voorkomen.”

“Als een gezin echt elke week diepvriesfrietjes bakt, zou ik aanraden om het frituurvet na zes tot acht keer te vervangen. Ben je meer een fan van kroketten? Dan adviseer ik om het vet na drie of vier keer te verversen. En open zeker niet de zak kroketten boven de friteuse, want dan zal er nog meer paneermeel in het vet belanden. Let er daarnaast altijd op dat je niet te veel frieten of kroketten tegelijkertijd bakt. Anders gaat het vet te veel moeite moeten doen om de temperatuur stabiel te houden en zo sneller slecht worden.”

En blijft het ene vet dan langer goed dan het andere? “Zorg vooral dat je altijd een vet of olie gebruikt die tegen een hoge temperatuur kan”, aldus Lefèvre. “Op plantaardige basis is dat bijvoorbeeld arachideolie, zonnebloemolie of koolzaadolie. Op dierlijke basis is dat rundvet. Welke je precies neemt, maakt niet zoveel uit. Al deze soorten zijn geschikt om mee te frituren. De grootste reden om een voorkeur te hebben, is vooral de smaak. Sommige mensen verkiezen een vleessmaak in hun frieten, terwijl anderen meer fan zijn van plantaardige producten omwille van het dierenwelzijn. Dat is echt een persoonlijke keuze.”

Lees ook:

Frituur nóg populairder dan tien jaar geleden: dit zijn onze opvallendste frietgewoontes

Nu al Zeeuwse mosselen te koop, veel vroeger dan normaal: “Dankzij deze kweekmethode hebben we al mosselen met 27% vismassa” (+)

Waar bestel je de lekkerste hamburger en krokantste frietjes? Dominique Persoone test 5 fastfoodketens en vindt één topper: “Vlees geeft een barbecuegevoel” (+)