De essentie: De deal viel niet uit het niets; UBS werkt al jarenlang toe naar een samensmelting met Credit Suisse.

• Al in 2020 werd binnen UBS getekend aan een schets, van hoe een overname van Credit Suisse eruit zou zien. Het project was naar verluidt top secret, en enkel de toplui van de financiële instelling waren op de hoogte. En het werk wierp zijn vruchten af: toen Credit Suisse in maart fors verlies maakte op de beurs, was UBS tot in de puntjes voorbereid.
• Het plan nam vorm aan onder toenmalig UBS-voorzitter Axel Weber, maar de spotlights zijn voor diens opvolger, Colm Kelleher. De Ier maakte binnen de financiële wereld furore als Chief Financial Officer van de Amerikaanse grootbank Morgan Stanley, midden in de financiële crisis van 2008.
• Toen het aandeel van Credit Suisse een forse duik nam op 15 maart, en de Zwitserse centrale bank liet weten te hulp te willen schieten, ging het plan in werking. Kelleher belde adviseurs bij Morgan Stanley en bankiers van JPMorgan Chase & Co. Enkelen van hen vlogen in allerijl naar Zürich, naar het hoofdkwartier van UBS, om te assisteren bij de overname. De adviseurs moesten zelfs een geheimhoudingsverklaring tekenen, zo schrijft Bloomberg, dat het verhaal uit de doeken doet.

De actie: 15 maart was D-Day voor Kelleher. Een operatie die met succes verliep, zo blijkt nu.

• De onderhandelingen brachten ’s werelds belangrijkste financiële adviseurs rond de tafel. Thomas Jordan, de voorzitter van de Zwitserse centrale bank Swiss National Bank, zat de vergadering voor. Terwijl het management van Credit Suisse nog zocht naar andere mogelijke overnemers, onder meer Deutsche Bank, werd al snel duidelijk dat UBS de enige keuze was. De onderhandelingsteams van beide banken werden respectievelijk geadviseerd door Centerview Partners en JPMorgan.
• Na dagenlange vergaderingen, waarbij urenlange slaap en douches niet tot het overlevingspakket hoorden, sloten beide partijen op 20 maart uiteindelijk een deal over de overname. Hoe dan ook ging het om een reddingsoperatie, waarbij het boekje niet te nauw werd gevolgd.

De deal zelf: UBS krijgt heel wat commentaar op zijn handelswijze.

• Een belangrijk onderdeel van de deal was het afschrijven van zogenaamde AT1-obligaties. Dat schuldpapier is zeer populair, omdat de houders van dit type obligatie een hogere coupon krijgen dan op gewone obligaties. Wel is een AT1 minder veilig, wat nu te zien is bij Credit Suisse. Bij de overname werd beslist om voor 15,8 miljard Zwitserse frank (16 miljard euro) aan AT1-obligaties te reduceren tot nul.
  • AT1-obligaties werden na de financiële crisis in 2008 in het leven geroepen. Het is een manier voor de banken om extra kapitaal op te halen zonder nieuwe aandelen uit te geven. Het geld dat de banken zo in kas krijgen, mag bij hun kapitaal worden geteld.
• Ook over de bescherming van de aandeelhouders zijn heel wat vraagtekens. De obligatiehouders zouden, onder meer door de situatie met AT1’s, in verhouding veel zwaarder getroffen zijn door de overname. Aandeelhouders van Credit Suisse kregen de kans om hun aandelen in te wisselen tegen die van UBS, aan een ratio van 22,48 tegen één. De beslissing is behoorlijk controversieel: experten merken op dat aandeelhouders normaal later in de rij komen te staan dan obligatiehouders.
• Aan het einde van de rit kwam UBS met een koopje thuis: het kocht de noodlijdende bank voor 3 miljard Zwitserse frank, tegenover een marktwaarde van 7,43 miljard frank. Ook slaagde de bank erin ‘slechts’ 5 miljard aan verliezen op zich te nemen. De Zwitserse overheid, in deze een ander woord voor ‘de belastingbetaler’, zal 9 miljard dragen. (ns)