‘The Elder Scrolls Online’ vult stilaan zijn 30 jaar oude landkaart op

De nieuwigheid in ‘Necrom’ waarop hij het meest trots is? Rich Lambert, al sinds de start in 2014 de gangmaker van de massieve onlinegame ‘The Elder Scrolls Online’ waarvan dit de nieuwe uitbreiding wordt, hoeft niet lang na te denken: “De Tomeshell! Een krabachtig wezen in de vorm van een opengeslagen boek, dat was gewoon een briljante vondst. Ik weet niet juist meer wie van het team op het idee gekomen is, maar ik vond het geweldig.”

Een half uur eerder zaten we effectief achter zo’n beest aan tijdens een korte demo van de nieuwe uitbreiding, in de Europese kantoren van uitgeeflabel Bethesda in Londen. We belandden er in een wonderlijk landschap met reuzenpaddenstoelen, en vanaf het moment waarop we een duik namen naar Apocrypha, een oord dat zich op een ander bestaansniveau bevindt, werd het sfeertje grimmig. De makers hebben zich deze keer laten inspireren door de kosmische horror van schrijver H.P. Lovecraft, zegt Lambert, en die invloed is alvast duidelijk te merken in de visuele presentatie. En in de Arcanist, een nieuwe personageklasse, die bedreven is in duistere magie. Standaard ‘Elder Scrolls’-voer, goed voor dertig extra uren speeltijd bovenop de honderden die ardente spelers al in de game hebben zitten.

De gebeurtenissen die door te spelen vallen in ‘Necrom’ beslaan slechts een klein gedeelte van de uitgebreide landkaart van ‘The Elder Scrolls Online’: alle missies spelen zich af op het Telvanni-schiereiland, een locatie in Morrowind, een van de bekendste provincies in het ‘Elder Scrolls’-keizerrijk Tamriel. Daar bevinden zich onder meer de stad Necrom, en vinden spelers de toegang naar Apocrypha.

De landkaart van Tamriel werd in de vroege jaren 90 gecreëerd door de bedenkers van ‘The Elder Scrolls: Arena’ (1994), de oergame uit de reeks. Daarna werden in vier vervolgdelen van deze singleplayertitel afzonderlijke provincies daarvan aangedaan, met veel meer detail maar afgesloten van de rest: zo waren de noordoostelijke provincies High Rock en Hammerfell aan de beurt in ‘The Elder Scrolls: Daggerfall’ (1996), werd Morrowind een eerste keer aangedaan in het gelijknamige derde deel (2002), verplaatste de actie zich naar de centrale provincie Cyrodil in ‘The Elder Scrolls IV: Oblivion’ (2006), en werd het uiterst noordelijke Skyrim het decor van het gelijknamige vijfde en voorlopig bekendste deel van de serie (2011).

Maar daarna kwam ‘The Elder Scrolls Online’, de reeks haar tegenhanger van massieve onlinegame ‘World of Warcraft’, en kwamen al die plaatsen weer op één grote kaart terecht. Die vervolgens in de uitbreidingen – ‘hoofdstukken’ noemt Bethesda ze zelf – nog wat verder uitgediept werden, met meer detail en content. In ‘Necrom’, dat in juni verschijnt, keerden de makers voor een derde keer terug naar Morrowind, na al een eerdere passage in het eveneens gelijknamige eerste hoofdstuk van ‘The Elder Scrolls Online’.

“Wanneer we teruggaan naar gebieden waarvan we weten dat spelers er eerder zijn geweest, willen we ze een gevoel van thuiskomen leveren”, zegt Lambert. “De nostalgie slaat hard in. Je bent hier eerder geweest. Je kent deze plek. Het is dezelfde plek waar je ooit een geweldig avontuur hebt gehhad, en nu ben je er terug. Maar we willen onszelf ook niet vastpinnen. We willen niet alleen maar herhalen wat we al hebben gedaan. We willen er een nieuwe draai aan geven. Necrom is een stad die we sinds de allereerste game, ‘The Elder Scrolls: Arena’, niet meer hadden aangedaan. Het is duidelijk dat we in 1994 technologisch niet in staat waren om iets te doen dat zo compleet is als nu. En uiteindelijk past het in een pad dat we hebben uitgezet om meer en meer van het grondgebied van Tamriel aan te doen in ‘The Elder Scrolls Online’-hoofdstukken. Ik zal pas tevreden zijn wanneer we echt iedere uithoek daarvan hebben afgedekt. Niet alleen Tamriel, maar Nirn, de volledige wereld die ooit werd bedacht voor de games.”

Met deze zevende uitbreiding blijft ‘The Elder Scrolls Online’ ook bij zijn beproefde zakenmodel: de basisgame is in principe gratis, zonder abonnementsgeld, maar je betaalt wel de prijs van een klassieke volleprijsgame voor iedere van die uitbreidingen. Die brengen niet alleen een nieuw verhaal binnen, maar ze leveren je ook nieuwigheden op (zoals die Arcanist-klasse). Zo blijft de game geld opbrengen, en keren bij iedere release een aantal van de 22 miljoen spelers die ooit hebben ingelogd op de game (Bethesda wil niet vertellen hoeveel daarvan dagelijks of maandelijks actief zijn) ernaar terug. En blijft ‘The Elder Scrolls Online’ een van de toonaangevende MMORPG’s (Massive Multiplayer Online Role Playing Games), naast ‘Final Fantasy XIV’ en blijvende marktleider ‘World of Warcraft’.

“Maar het wordt meer en meer een uitdaging om iets nieuws te brengen”, zegt Lambert. “Het is bijna zoals ‘The Simpsons’: op een bepaald moment dienen de nieuwe verhalen zich niet meer automatisch aan, en moet je op zoek naar manieren om desondanks toch nieuwe, verfrissende content toe te voegen. ‘The Simpsons’ hebben die kaap tien jaar geleden al gerond, nu is het aan ons. Zeker in het aantrekken van nieuwe spelers buiten ons traditionele publiek wordt het steeds meer een uitdaging. Maar alles wat we toevoegen komt bovenop een massief volume aan content die ook al beschikbaar was, en naar eigen wens kan worden geëxploreerd. Een nieuwe speler kan zijn ‘Elder Scrolls Online’-ervaring beginnen met ‘Necrom’, en daarna de meer dan duizend uur aan content verkennen die we de afgelopen negen jaar hebben gebouwd. Of omgekeerd, wat je ook maar wilt.”