Anderlecht neemt optie op halve finale Conference League na verdiende zege tegen AZ: “Hebben niet gevierd, want hebben nog niets gewonnen”

Het Astridpark zat nog eens vol. En daverde als in zijn beste dagen. Zingende fans, blote basten, vuisten in de lucht. Zo’n sfeer hoort bij een Europese kwartfinale. AZ uit Alkmaar begon het best aan de wedstrijd. Met onmiddellijk druk naar voren en dreigende aanvallende acties. Zonder écht gevaarlijk te zijn.

Anderlecht zette daar de snelheid van Amuzu tegenover. Ciske vitesse. Het blijft jammer dat er in de meeste gevallen iets mankeert aan die laatste pass. Paars-wit kwam na twintig minuten op voorsprong. De voorzet van Dreyer was perfect, de kopbal van Murillo evenzeer. De Panamees is een enigma. Een raadsel. Slecht spelen, vervloekt worden door de fans en dan ineens scoren.

Zelfs de speaker geraakt van hem in de war. De ene keer noemt hij hem Amir, de andere keer Michael. Hoe dan ook is hij met zijn derde goal gedeeld topschutter van Anderlecht in de Conference League - de andere is Fabio Silva, hij speelt momenteel bij PSV.

Wat volgde na de voorsprong was degelijk van de Brusselaars. Zonder meer. AZ kreeg geen poot meer aan de grond. Pavlidis probeerde het vanop vijftig meter. Verbruggen kon gerust eens zwaaien naar de bal.

Vertonghen leidde zijn defensie na een moeilijk openingskwartier. Diawara en Ashimeru hielden het middenveld onder controle. En Slimani was het woelwater voorin. De Algerijn doet denken aan John McClane uit de Die Hard-films. Stoer. Nijdig. Vuur in de ogen. Af en toe een grijns.

De voorsprong aan de rust was niet onverdiend. AZ staat in eigen land bekend om zijn verzorgd voetbal. Daar viel lange tijd weinig van te merken donderdagavond. Het stapelde de slordigheden op. Ook in de tweede helft. Tot ze rond het uur hun groove vonden. Ze werden beter én vooral, ze voetbalden kansen bij mekaar. Pavlidis kopte naast na een goed uitgespeelde hoekschop. En de jonge Mijnans trapte wild en onbeholpen voorlangs. Anderlecht ontsnapte. Had zich in slaap laten wiegen.

Vertonghen redde wat later de meubelen in de eigen zestien. Voegde daar een scheldtirade aan toe richting Ndiaye. Het was zaak om scherp te blijven. De focus te behouden. Dat had Amuzu begrepen. Hij zette zijn turbo aan en legde de bal perfect terug tot aan de rand van de zestien. Ashimeru controleerde en schoot heerlijk binnen. Het bier vloog in het rond, het publiek schreeuwde zich schor. Zowat iedereen omhelsde mekaar. Ook dat was zoals in de oude dagen. Slimani vierde intussen op de bank. Yippee-ki-jay!

AZ ging in het slot nog op zoek naar de aansluitingstreffer. Maar overtuigde niet en botste op een stug Anderlecht. Dat moet je paars-wit nageven. De boel bleef al bij al goed gesloten. Altijd zat er een voet tussen. Was het niet Vertonghen, dan wel Debast of Verbruggen.

Kerkez mikte een voorzetschot nog in het zijnet. Verder kwamen de bezoekers niet. Anderlecht kan de halve finale van de Conference League ruiken. De zege was knap - dit AZ schakelde toch Lazio uit in de vorige ronde. Maar garanties zijn er nooit in het voetbal. Paars-wit zal het goed moeten aanpakken in Alkmaar. Vooral defensief niets weggeven. Geen snelle tegengoal mogen slikken. Het geloof in de kwalificatie zal er hoe dan ook zijn. Móet er zijn met deze uitgangspositie.

Het Astridpark daverde opnieuw na het laatste fluitsignaal. Er werd gezongen en gesprongen. De spelers werden luid toegejuicht. Sjaals werden in de lucht gezwierd. Zoals in de oude dagen. ‘We are Anderlecht’ klonk het minutenlang. Volgende week meer van dat.

De match in cijfers:

Meer cijfers en statistieken op SofaScore!