Boris van de Grint leeft al ruim 15 jaar in Lommel, maar groeide op in het Nederlandse ’s-Hertogenbosch. Deze stad is onmiskenbaar verbonden met de schilder Jeroen Bosch, die bij het grote publiek bekend is van zijn schilderijen met helse taferelen vol saterachtige figuren. Ruim vijf eeuwen geleden leefde Bosch in de hoofdstad van de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Aan het Jeroen Boschplein werd jaren geleden een kerk heringericht tot het Jheronimus Bosch Art Centre. Naast hoogwaardige reproducties zijn daar ook werken van andere kunstenaars te zien die het werk van Bosch eren.

“Heel toevallig had ik een tijd terug een opdracht in mijn geboortestad, waarbij ik een decoratieve plafondschildering moest maken in een monumentaal pand”, vertelt Boris van de Grint. “Mijn opdrachtgever bleek ook de eigenaar te zijn van het Jheronimus Bosch Art Centre. Plots vroeg hij of ik het zag zitten om een schilderij te maken rond Het Laatste Avondmaal, maar dan in de stijl van Bosch. Ik was enorm vereerd met de vraag. Al bijna mijn hele leven ben ik fan van Bosch. Wie geboren wordt in ’s-Hertogenbosch krijgt de liefde voor de schilder met de paplepel mee. Ik had er meteen veel zin in. Al had ik niet meteen een idee welke kant van Bosch ik zou kiezen: de hemel of de hel.” (lacht)

Spookachtig vrouwtje

Maar na enkele maanden zag Boris letterlijk het licht toen hij in zijn atelier een afbeelding bekeek van het beroemdste Laatste Avondmaal, namelijk dat van Leonardo da Vinci. “Toen zag ik in een oogopslag hoe ik het moest aanpakken”, vertelt de Lommelaar. “Da Vinci toont in zijn achtergrond drie muren. Door de openingen in de achterwand kan je naar buiten kijken. Dat deed me besluiten om van de wandkleden op de twee zijmuren ook ramen te maken, zodat er een drieluik ontstond. En in het geval Bosch kom je dan al snel uit bij de Tuin der Lusten (een drieluik van de Nederlandse schilder, red.), met links het paradijs, in het midden de zondeval en rechts de hel.”

Op de voorgrond plaatste Boris schilder Bosch zelf aan de iconische tafel. Daar wordt hij niet omringd door twaalf apostelen, maar door creaturen uit verschillende schilderijen. “Ik heb zelfs een figuur extra geplaatst: een oud spookachtig vrouwtje, ook een van zijn creaties”, vertelt van de Grint. “Als een soort bediende schenkt ze wijn in, maar tegelijk symboliseert ze de dood. Bosch krijgt de wijn aangeboden vanuit de helse kant, terwijl de jonge apostel Johannes - de patroonheilige van ’s-Hertogenbosch - hem lijkt af te raden om ervan te drinken. Alle ogen op mijn schilderij zijn gericht op dat wijnglas, behalve die van Judas. Hij kijkt de toeschouwer aan. Die laatste kan zich afvragen of Bosch zijn eigen helse creaturen wel kan vertrouwen.”

Vereerd

Het imposante werk van Boris, met afmetingen van 305 bij 153 centimeter, werd in het paasweekend officieel voorgesteld in het Jheronimus Bosch Art Centre waar het permanent zal deel uitmaken van de collectie. “Natuurlijk ben ik heel vereerd”, zegt van de Grint. “Ik ben ruim anderhalf jaar bezig geweest met het werk. Het is een soort collage geworden waarin verwezen wordt naar het oeuvre van Bosch. Er wordt nu bekeken of er op een interactieve manier linken gelegd kunnen worden naar de reproducties. Dit zou heel leerrijk kunnen zijn voor de vele scholengroepen die deze plek bezoeken.”