Benoît Cosnefroy ziet mogelijkheden om Pogacar te stoppen: “In de Amstel is alleen aankomen niet evident”

Rewind naar vorig jaar, vlak voor 16.30 uur op zondag 10 april. Benoot komt niet meer bij de twee leiders en Cosnefroy en Kwiatkowski sprinten voor winst in Valkenburg. De Fransman leidt lange tijd de dans, maar Kwiatkowski komt langszij en net na de meet klopt Cosnefroy op zijn stuur. Hij denkt nipt verloren te hebben, maar via de radio komt het nieuws dat hij toch won. Hij omarmt zijn verzorgers. Na het nader bestuderen van de fotofinish draait de organisatie de uitslag toch nog om. Vreugde bij Kwiatkowski, een awkward momentje bij AG2R-Citroën ,waar Cosnefroy en Van Avermaet mekaar verbijsterd aanstaren.

LEES OOK. Koersdirecteur Amstel Gold Race grijpt in na twee edities met fotofinish-discussies: “Ik wil geen enkele twijfel”

Vorig jaar net niet

“Ik besliste om er een lange sprint van te maken omdat ik me sterker waande dan Kwiatkowski”, keert Cosnefroy terug naar dat moment. “Ik heb alles achtergelaten op die laatste hectometers, maar het volstond net niet. Die fout maak ik niet opnieuw. Ik neem zulke beslissingen op instinct. Zes maanden later, in de GP van Québec, pakte zo’n keuze wel goed uit. Ach, die koers blijft een heel mooie herinnering voor mij. Ik had natuurlijk liever gewonnen, maar ik heb me die dag tenminste vermaakt. De laatste rechte lijn van de Amstel Gold Race heeft iets speciaals en het was mooi om daar voor de zege te kunnen knokken. Het was een koers waar voor mij alles in zat, ook alle mogelijke emoties.”

Kwiatkowski viert uiteindelijk wel in Valkenburg met onder meer Pidcock in zijn buurt. De Pool won zijn tweede Amstel Gold Race. Voor Cosnefroy blijft het een gemiste kans, maar met Kwiatkowski heeft hij uiteraard geen probleem. “Er is niets blijven hangen, hoor”, zegt Cosnefroy. “Die sprint hebben we nadien niet meer opgerakeld. Mijn Engels is niet opperbest, dus er is een taalbarrière. Er is wederzijds respect tussen ons en we begroeten mekaar altijd.”

Organisator Leo van Vliet trok zijn conclusies na twee debacles met de fotofinish op een rij en doet zondag een beroep op de fotofinishinstallatie waar ASO in de Tour de France gebruik van maakt. “Dat is ook maar normaal. Zo’n mooie wedstrijd hoort een goeie fotofinish te hebben. Na twee jaar waarin het vreemd ging, is dit voor ons renners een goede zaak. Al zou ik het toch liefst niet opnieuw tot een sprint laten aankomen.” (grijnst)

Open koers

Klein detail: om de Amstel na vorig jaar alsnog op zijn palmares bij te schrijven, moet Benoît Cosnefroy zondag de meet oversteken vóór ene Tadej Pogacar. Als die aan de start staat, legt een groot deel van het peloton er zich bij neer dat ze voor de tweede plaats gaan rijden. De Fransman denkt daar anders over. Hij ziet mogelijkheden in Valkenburg. “Van der Poel zat vorig jaar ook in de kopgroep en hij deed uiteindelijk ook niet mee voor de overwinning. Het is dus niet zomaar gewonnen spel voor één van de Grote Drie als zij aan de start staan. En al zeker niet in de Amstel Gold Race. De klimmetjes zijn zondag toch net iets korter dan bijvoorbeeld in Luik. Ze volgen mekaar wel in ijltempo op, maar tussenin zijn er ook vlakkere passages, waar de wind vrij spel heeft. Dat maakt het lastig om alleen aan te komen. Tadej start als favoriet, maar hij is te kloppen, ook al zal het zeker niet makkelijk zijn. De Amstel is altijd weer een open koers die alle kanten uit kan. Je kan er net zo goed met dertig man naar de finish gaan. Dat is dan weer een scenario dat mij niet ligt.”

Wat het voor Cosnefroy zondag net iets comfortabeler maakt, is het feit dat AG2R-Citroën woensdag al een mooie zege pakte met Dorian Godon in de Brabantse Pijl. Cosnefroy sprong in de laatste kilometer nog naar een derde plek en mocht met zijn ploegmaat mee op het podium. En dat alles ondanks een snertgevoel. “Ja, ik reed zeker niet met superbenen rond. Daar zat de regen voor veel tussen. Ook Dorian zei achteraf dat hij zich niet eens ijzersterk voelde. Ach, als aanloop naar de komende week was het een goeie training en als ik niet in vorm was, kon ik niet derde worden, natuurlijk. Dat Dorian ons de zege schonk, betekent wel dat ik sereen en kalm naar de Amstel kan toeleven.”

Verliefd op de Ronde

Cosnefroy maakte eerder dit jaar voor het eerst zijn opwachting in Vlaamse voorjaarskoersen zoals de Omloop het Nieuwsblad, de E3 Saxo Bank Classic én de Ronde van Vlaanderen. In Oudenaarde kwam hij aan in een groepje met Laporte en legde hij beslag op een voor een debutant respectabele zestiende plek. “Het was de koers waar ik altijd al van droomde”, zegt een glunderende Cosnefroy. “In mijn ogen is het de mooiste wedstrijd ter wereld en ik wou die sfeer eens meemaken als renner. Er zaten wat risico’s aan vast, want ik heb heel wat collega’s zien vallen. Gelukkig ging het bij mij goed. Ik rij minder goed over kasseien dan de specialisten, maar ik bleef overeind.”

“Of ik in de toekomst nog terugkeer, weet ik niet. Je moet er toch een beetje geluk hebben. Kijk maar naar Alaphilippe, die zondag ontbreekt door een val in Vlaanderen. Het blijft hoe dan ook een mooie herinnering voor mij en na mijn carrière ga ik er zeker met vrienden nog langs de weg postvatten om het allemaal nog eens mee te maken.”