Hoe moeder na gruwelmoord op Raul (9) maandenlang de schijn ophield: “We hoorden niets meer van haar”
Terwijl Raul (9) in een met stenen verzwaarde sportzak op de bodem van het Gentse Houtdok lag, bleef moeder Yoana M. maandenlang de schijn ophouden. “Raul slaapt al.” Of: “Hij is net aan het voetballen”, stuurde ze familieleden wandelen. Tot ze plots toch brak. Reconstructie van een gruwelverhaal.
“Een plezierig, goedgemutst kind, constant op zoek naar liefde en bevestiging.” Yves De Moor heeft Raul kort gekend. In november en december van vorig jaar is hij het die Raul bijles Nederlands geeft. Profvoetballer worden, dat is wat de negenjarige Roemeense jongen ooit wil.
De Moor stelt vast dat hij tijdens de bijles soms heel opstandig, zelfs agressief kan zijn. “Opeens, uit het niets.”
Dat de jongen thuis slachtoffer is van mishandeling, weet niemand op de Gentse school Melopee. Raul gaat er enkel voor de jaarwisseling naar de les. Met moeder Yoana M. hebben de leerkrachten amper contact, Rauls vader is lang geleden al overleden. Er is een stiefvader, Nicu C., die zich op school zelden of nooit laat zien.
Het gezin, afkomstig uit de Roemeense stad Medias, geeft aan begin 2023 naar hun thuisland terug te willen keren. De twee kinderen verdwijnen compleet uit beeld. Er is nooit een klacht, nooit een verontrustend signaal dat school, jeugdwerkers of politiediensten capteren.
Hoelang het samengesteld gezin al in Gent in een armtierig achterhuisje in de Afrikalaan woonde, is onduidelijk. Sommigen zeggen een jaar of twee. Zeker is dat Raul en zijn oudere zus Yoana (12) jarenlang zonder hun moeder in Roemenië hebben doorgebracht. Het is de grootmoeder die zich minstens vijf jaar over de kinderen ontfermt. Pas wanneer moeder Yoana M. in Zele in een vleesverwerkend bedrijf aan de slag kan, komen de kinderen over.
Lijk onder bed bewaard
Ver weg van de schoolbanken deelt de arme Raul thuis in de Afrikalaan in de klappen. Zijn zus zal later aan de politie verklaren dat stiefvader Nicu C. geregeld uithaalt met de lederen riem. Of ijskoud dan wel heet water over de jongen giet wanneer Raul “moeilijk doet”.
Eind januari loopt het gruwelijk uit de hand. De moeder verklaart (in eerste instantie) dat er die fatale avond geen (nieuwe) mishandeling plaatsvindt, haar dochter ontkracht dat verhaal volledig. Dat de jongen ’s nachts uit zijn bed zou zijn gevallen, is compleet ongeloofwaardig. Hij bezwijkt aan de mishandelingen, waarna stiefvader Nicu C. besluit om het lichaam van de jongen enkele dagen onder het bed te verstoppen.
“Ga stenen zoeken”
Op 31 januari sommeert Nicu C. zijn (intussen ex-)partner én stiefdochter mee richting Houtdok. De sportzak met daarin de lichamelijke resten van Raul draagt hij op zijn rug. “Ga stenen zoeken”, roept hij de twee anderen toe. De scène tart elke verbeelding. Het jonge meisje moet samen met de mama toekijken hoe de verzwaarde sporttas meters ver in het water wordt gegooid. Nadien blijven ze nog enkele minuten langs de kade staan, tot de rugzak definitief onder water verdwijnt.
Zijn lichaam werd in een rugzak verstopt en in het Gentse Houtdok gegooid. — © David Van Hecke
“Hij slaapt al”
Dagen, zelfs weken gaan voorbij. Niemand die de jongen schijnbaar lijkt te missen. “Plots zagen we Raul niet meer tijdens videogesprekken”, vertelt Marius, nonkel van Raul en broer van Yoana M., vanuit het Duitse Castrop-Rauxel. “Mijn moeder vroeg steevast: Waar is Raul? Kan ik hem spreken? Waarop mijn zus zei dat hij aan het slapen was. Of buiten aan het spelen. Ze had altijd een excuus.”
Op Facebook doet Yoana M. alsof er niets aan de hand is. Foto’s van een lachende Raul, foto’s van een verjaardagsfeestje, alles lijkt peis en vree. De familie in Duitsland en Roemenië heeft lang niets door. Ook stiefvader Nicu C. grossiert op Facebook in selfies en filosofische spreuken.
“Ik stap uit het leven met Yoana”
Pas heel onlangs stuurt een jongere zus van de mama – er zijn in totaal twaalf broers en zussen – een bericht naar haar om te vragen waarom Raul al zo lang onzichtbaar is. “Vraag niet meer naar Raul. Hij is dood. Hij ligt in het water”, antwoordt ze, dixit Marius. “We wisten niet wat we moesten doen.”
Nadien volgt nog een tweede, hoogst verontrustend bericht. “Ze zou naar huis gaan en samen met haar dochter uit het leven stappen.” Nadien ging haar gsm uit. “We hoorden niets meer van haar, waren allemaal in paniek, omdat Raul dood was en we dachten dat ook zij dood waren.”
Emotieloos
De familie alarmeert de Duitse politie, enkele familieleden rijden in allerijl naar Gent. Daar treffen ze moeder en dochter levend aan. Tijdens een eerste verhoor geeft Yoana M. toe dat haar zoontje in het water ligt. In eerste instantie wentelt ze de schuld grotendeels af op haar ex-partner. “Hij bedreigt me en is ook naar mij toe agressief.”
LEES OOK. Meer risico op geweld door stiefvaders? “Het assepoester-effect lijkt aannemelijk, maar...”
Volgens een buurman heeft ook zij echter losse handjes. De onderzoeksrechter besluit om haar aan te houden op verdenking van poging doodslag, slagen en verwondingen en lijkverberging. Volgens onze informatie ondergaat ze het allemaal emotieloos, schijnbaar onbewogen. Zelfde verhaal op de Gentse raadkamer vrijdag, waar ze te horen krijgt dat het lichaam van haar zoontje donderdag uit een sporttas op de bodem is gehaald. Opnieuw geen traan.
Raul, moeder Yoana M. en Rauls zus Yoana.
Gevat in Nederland
De familie van Raul neemt ook een recent telefoongesprek op met de voortvluchtige stiefvader. “Ik weet van niets”, stelt hij vanuit zijn schuiloord, een Romakamp in het Nederlandse Bakel. Daar kunnen agenten hem vrijdagavond na een klopjacht arresteren. Maandag verschijnt hij in Amsterdam voor een rechter, met het oog op uitlevering.
De vermeende dader Nicu C. — © rr
Dat Nico C. bijzonder agressief kon zijn, wist de familie, getuigt oom Marius. Tijdens hun weinige ontmoetingen volgde een gevecht met diens vader. “We hebben daarover ruzie gemaakt en ik heb hem de huid vol gescholden. Nadien heb ik hem niet meer gehoord.”
Zus getraumatiseerd
De kleine Yoana is na een verhoor in een Gents politiekantoor door een gespecialiseerd team naar familie in Duitsland gebracht. Wat zij de voorbije maanden heeft meegemaakt, valt amper te beschrijven. “Op een bepaald ogenblik hebben we haar doen stoppen, want we konden het niet meer aanhoren”, zegt de oom vanuit Duitsland. “Iedereen weent, iedereen is er kapot van.” Dat is leerkracht De Moor ook. “Ik kan me voor de kop slaan dat ik niet meer kon doen.”
Wie vragen heeft rond zelfdoding, kan terecht op de zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be
