Hein Vanhaezebrouck hekelt “goedkope” tegengoals na uitschakeling tegen West Ham: “De boulevard werd gewoon open gezet”

KIJK. Vanhaezebrouck: “We gaven te veel vermijdbare tegengoals weg”

‘Please just love me down and never leave me. I’m a dreamer...’

‘Livin’ Joy’ knalde door de stadionboxen. ‘Nineties vibes’ in het London Stadium, een uurtje voor de aftrap. En dromen, dat deed AA Gent. Van een nieuwe stunt, van een bisnummer na het wonder van Wembley zes jaar geleden. Allez, La Gantoise.

De zeepbellen zweefden in het rond. Liefst 60.000 fans zongen het clublied, ‘I’m Forever Blowing Bubbles’, luidkeels mee. Kippenvelmoment. Met welk gevoél sta je dan als AA Gent-speler in de spelerstunnel? Goesting om te knallen of toch een tikkeltje angstig?

Even leek AA Gent onder de indruk. West Ham startte furieus, wilde ‘those little Belgians’ versmachten. Dat lukte niét. De Buffalo’s veerden recht, herstelden snel het evenwicht. Sterker zelfs: ze waren baas. Kums pakte uit met een uitstekende voorzet, maar zowel Orban als Cuypers lieten na te scoren. Aan de zijlijn schudde Hein het hoofd - hij beseft als geen ander dat je zulke momenten moét grijpen. “Gift moet altijd scoren. Hij kan koppen vanop vier meter”, zei Vanhaezebrouck op zijn persconferentie.

Gelukkig zat even later wél alles mee. Orban hield Paqueta af, legde opzij en een mislukt schot van Samoise belandde bij Cuypers. De Gentse topschutter duwde van dichtbij, via Aguerd, binnen. Een schoonheidsprijs wint die goal niet, maar who cares? AA Gent stond op 0-1 - alsjeblieft. De 3500 meegereisde supporters schreeuwden het uit. Gentse Feesten in Londen. Op de eretribune ging de hartslag van voorzitter Ivan De Witte en CEO Michel Louwagie de hoogte in. Zou het echt...?

Net als in de heenmatch bleek dat AA Gent geen schrik moest hebben voor dit West Ham, dat voetballend niet thuisgaf. Dan weet u dat het extra opletten is op stilstaande fases. Het was dan ook een ‘tricky’ vrijschop die voor de 1-1 zorgde. Bowen zwiepte de bal voor doel, Antonio troefde De Sart af en knikte binnen: 1-1. Dju, dit had AA Gent niet verdiend. Terwijl de ‘bubbles’ achter hem in het rond vlogen, sakkerde Hein richting zijn bank. Als je één iemand niet mag laten koppen, dan wel Antonio. “Dat doelpunt was een cadeau”, vond Vanhaezebrouck. “Antonio parkeerde zich aan de eerste paal en mocht zomaar koppen. Daar moet je voor je man komen, maar de boulevard werd gewoon open gezet. Dit is een doelpunt goedkoop weggeven. En zo ging West Ham met een boost de kleedkamer in.”

Wij vragen ons af hoe David Moyes het flikte, maar zijn team toonde een heel ander gelaat na de pauze. West Ham schakelde een versnelling (of twee) hoger. AA Gent wist het niet meer. Soucek knalde op de lat, Roef bracht redding op een laag schot van Bowen. De 2-1 hing in de lucht... en viel ook. Okumu schoof weg en beging hands, al kwam de bal wel vanop zijn dij. Penalty, vond de VAR. “Een terecht beslissing”, aldus Vanhaezebrouck. “Omdat Okumu de bal niet intentioneel met de dij speelde.” Paqueta liet Roef geen schijn van kans: 2-1. Een uppercut die AA Gent meteen knock-out sloeg. De veer was gebroken. Vanhaezebrouck: “We verloren de grip op de wedstrijd. West Ham was dan moeilijk af te stoppen.”

Na knullig balverlies van Piatkowski begon Rice aan een rush en die rondde hij feilloos af: 3-1. Antonio maakte er - na weer zwak verdedigen bij AA Gent - snel 4-1 van. AA Gent kreeg klop van de Hammers. De Gentse droom werd een nachtmerrie. Opzij gezet na twintig wervelende minuten van West Ham. Reality check.

Vanhaezebrouck: “Het is heel simpel. Als je Europees tegen een sterker team speelt, moet je je spel opleggen om iets te kunnen rapen. Dat is gelukt in de heenmatch en vandaag in de eerste helft. Alleen draait het ook om kansen afmaken - dat hebben wij te weinig gedaan. We gaven ook te veel vermijdbare tegengoals weg. Vorige week één, en vandaag een stuk of drie. Zo is het heel moeilijk om een resultaat neer te zetten.”

“Kijk, we mogen het Europees toneel met opgeheven hoofd verlaten. Maar hier zat écht meer in. We moeten leren van onze tegengoals, want ook in België krijg je ze binnen als je het op deze manier aanpakt. Deze match was er een op play-off 1-niveau. Te vergelijken ook met een bekerfinale. Het was een wedstrijd met veel druk en dan zie je welke spelers dat al dan niet aankunnen. Van sommigen had ik verwacht dat ze het aankonden, maar zij hadden het toch moeilijker. Anderen toonden zich en kunnen moed putten. Dit was zeer interessant voor de toekomst.”

Tot slot: de Buffalo’s verdienen nog een pluim voor wat zij in de knock-outfase van de Conference League lieten zien. Er was de bloedstollende penaltyreeks tegen Qarabag, de hattrick van Orban in Istanboel, de sterke prestatie in de heenmatch tegen West Ham... Chapeau. De focus moet nu op zondag en KV Oostende. Een play-off 1-ticket als inzet - dat mag niet meer misgaan, toch?