Remco Evenepoel gaat vol zelfvertrouwen ‘Het Grote Prestigeduel’ aan met Tadej Pogacar: “Het plan ligt er, winnen is het doel”

Dat hij méér dan klaar is voor ‘Het Grote Prestigeduel’, vertelde Evenepoel na 70 kilometer verkenning, KOM’pje (King Of The Mountain op Strava) op La Redoute incluis. Een hele eer, vindt hij het, om samen met de Sloveen tot een topfavorietenduo te worden herleid. “Maar eerlijk: eigenlijk kijken we naar niemand. We hebben en volgen met onze sterke ploeg ons eigen plan.” Het doel? Even flirtte Evenepoel in het Engels met een ludieke verspreking. “We believe that we can beat... euh... win this race”. Beat Pogacar, klonk het bijna. Als iemand er toe in staat moet worden geacht dit voorjaar, dan híj. Of om het met een stem van Radio Peloton te zeggen: “als hij zondag dezelfde wattages trapt als vorig jaar in San Sebastian, zal er niets tegen te beginnen vallen.” Evenepoel: “Die regenboogtrui kan alvast helpen om er een paar extra te duwen.”

Toch werpt de tweestrijd in ‘La Doyenne’ een aantal vraagtekens op. Zoals: hoe goed zal Evenepoel voor dag komen, drie dagen nadat hij vanop hoogtestage op de Teide in Tenerife overvloog naar België? Ploegmaat Ilan Van Wilder zei woensdag na de Waalse Pijl toch wat aanpassingstijd en voorafgaande competitie nodig te hebben. En hij dan? “Zelf had ik al een paar keer de ervaring om meteen goed te zijn na een hoogtestage. Beste voorbeeld daarvan is effectief de Clasica San Sebastian 2022. Het deed ons opnieuw voor deze aanpak kiezen. De Giro is het hoofddoel, daarom wilde ik zo lang mogelijk op hoogte blijven.” Evengoed kan je je afvragen: hoe sterk is Pogacar nog, na dat succesvolle maar slopende voorjaar? Buigt zijn vormcurve niet stilaan af? Leken zijn zeges in de Amstel Gold Race en Waalse Pijl alvast niet dat tikje minder indrukwekkend dan de Ronde van Vlaanderen? Evenepoel: “Makkelijk gezegd. Let op: op tv lijken de dingen soms niet wat ze in werkelijkheid zijn. Oké, hij rijdt al sinds Milaan-Sanremo op topniveau. Dat is lang. Maar het blijft redelijk impressionant. Dat hij dat level kan aanhouden, bewijst wat voor een grote kampioen en immens talent hij is.”

Laat de twee los op de licht hertekende finale van Luik-Bastenaken-Luik en je krijgt: spektakel! Volgende vraag: vinden ze elkaar in het offensief en waar leiden ze dat precies in? De plek op de Roche-aux-Faucons waar Evenepoel vorig jaar versnelde, ligt nu ‘offroad’ en werd uit het parcours geschrapt. “Maar meteen na (de wat ingekorte, red.) Redoute komt wel een niet-gecatalogeerde klim (Cornémont, red.) in de plaats”, weet Evenepoel. “Zo’n typische Ardense weg, vol putten en gaten, op ruw asfalt dat niet zo lekker loopt. Maar... geweldig. I like it! Het maakt de finale veel zwaarder. En wellicht ook een stuk langer. Dat zal de strategie compleet veranderen. Zeker bij slecht weer. Schrik niet als het op Côte de Wanne al losbarst nu. Of nóg vroeger. ‘t Wordt leuk.” Volgend dilemma: ‘Pogi’ onderweg een hak proberen zetten? Of hem volgen/meenemen naar Luik voor een sprint-à-deux? “Dan wint Remco!”, hoorden we de voorbije dagen in brede teamkringen al enthousiast gonzen. “Solo finishen is nog altijd best”, lacht Evenepoel. “Maar als er móet gesprint worden, zal ik niet bang zijn. Ik versloeg Roglic toch een paar keer in Catalonië. En op zijn beurt was Primoz ooit al wel sneller dan Tadej. Dus... Het wordt wellicht een spurt van stervende zwanen. (lacht) Hopelijk ben ik dan de minst stervende zwaan.”

Dus zou het ook in dát scenario wel eens prijs kunnen zijn voor Evenepoel. Voor het tweede jaar op rij, stel je voor. “Een ‘turning point’ in mijn carrière”, was het voor hem, twaalf maanden geleden. “Het gaf mijn zelfvertrouwen toen een gigantische ‘boost’ en deed me écht geloven dat ik een toekomst heb in die grote klassiekers.” Een nieuwe zege zou dat zelfvertrouwen alleen nog maar verder doen toenemen, een absolute bonus in het vooruitzicht van de Ronde van Italië. Omgekeerd zal een (nipte) nederlaag tegen Pogacar of wie dan ook zeker geen aanslag plegen op zijn gemoed en mentale kracht, denkt Evenepoel. “LBL is een eendagskoers, waarin alles perfect moet verlopen. Lek rijden op een cruciaal ogenblik en je wedstrijd kan gedaan zijn. Terwijl je in een ronde altijd wel kunt herstellen van zo’n slechte dag of momentopname. Ik ben er vast van overtuigd dat het zondag niet zover zal komen. Hoe dan ook: maandag zal ik opnieuw de knop omdraaien en op stage vertrekken. Wat er ook gebeurt.”