Volgens Michael Gove, die onder meer minister van Huisvesting was in de regering-Johnson en ook enkele jaren samenwerkte met Cummings, bekoelde de “liefde” tussen Johnson en zijn hoofdadviseur al kort na de verkiezingen van 2019. “De premier viel uit tegen hem omdat hij niet langer behandeld wilde worden als een onstuimige volbloed die met een sterke zweep onder controle moest worden gehouden”, aldus Gove in ‘Johnson at 10’, een boek van Anthony Seldon en Raymond Newell over de chaos en de uiteindelijke ondergang van de regering-Johnson.

Johnson zou ook vaak zijn vrouw Carrie “van alles en nog wat” de schuld hebben gegeven “om zijn eigen onwil om moeilijke beslissingen te nemen te verhullen”. Hij noemde haar “kwaad en gek”, zo stelt het boek. “Dat terwijl hij haar gebruikte als excuus om confrontaties te vermijden.”

“Niet tegen de premier zeggen”

Volgens het boek zou Cummings Johnson steeds meer uit het besluitvormingsproces in zijn eigen regering hebben verwijderd. Cummings zou steeds vaker tegen de ambtenaren en ministers zeggen “dat ze het niet tegen de premier moesten zeggen”. Of nog: “Oh, val hem hier maar niet mee lastig”. Dat zou uiteindelijk geleid hebben tot een buitengewone uitbarsting van de premier. “Het is de bedoeling dat ik de touwtjes in handen heb. Ik ben de führer, ik ben de koning die de beslissingen neemt.”

Een woordvoerder van Boris Johnson reageerde al op de uitlatingen in het boek. “Het gaat om het gebruikelijke, kwaadaardige geklets van de vijanden van de voormalige premier”.

Dominic Cummings werd op 24 juli 2019 aangesteld als hoofdadviseur van Boris Johnson. Op 13 november 2020 nam hij ontslag.