“Je kan me naïef noemen, maar alles is nog mogelijk”: Club dan toch naar Champions’ play-offs, met dank aan Rik de Bouwer

Zondagavond 23 april 2023, 20u24. Jan Breydel ontplofte. De spelers van Club Brugge liepen in de gietende regen door mekaar. Allemaal doorweekt, allemaal met dezelfde grote glimlach.

Dat ze met 7-0 hadden gewonnen tegen Eupen was mooi meegenomen – het is nooit een wedstrijd geweest tegen de Oostkantonners. Belangrijker was wat er zich 48,8 kilometer verderop afspeelde in de Ghelamco Arena. Want daar verloor AA Gent met 1-2 van het al gedegradeerde KV Oostende.

Slechts weinigen die vooraf in zó’n scenario hadden geloofd. De Mil wél. Hij zei het na het gelijkspel in Westerlo vorige week. Gooide de handdoek niet in de ring. Hij was een believer. Wij deden er smalend over, zagen Club al in de Europe play-offs – onterecht, blijkt nu. Mea culpa. “Ik heb trouwens iedere week gezegd dat het geloof er nog was. In de kleedkamer, na de trainingen. Na de nederlaag in Kortrijk en het gelijkspel in Westerlo. Dat geloof móet je ook uitstralen. Dan pas kunnen zulke dingen gebeuren. Aan je eigen voetbal werken, de focus niet op de andere ploegen leggen. Dat is belangrijk. Ik ben ongelofelijk trots.”

De Brugse coach zwaaide lang naar het publiek. Zijn naam werd gescandeerd door het hele stadion. Hij heeft blauw-zwart de voorbije weken gereanimeerd. Wat later stond hij met de megafoon in de hand voor de spionkop. “We are Bruges. Super Bruges.” De spelers stonden arm in arm, hand in hand. De Mil: “Die megafoon in de hand was eigenlijk een groepsmoment. (lacht) Een heel leuke bijzaak. Vergeet niet, dit was een werk van samen. Het publiek, de spelers, de technische staf, het bestuur...”

De euforie was groot. Het telefoonnetwerk raakte zelfs overbelast. Het leek alsof ze in Brugge net die vierde titel op rij gewonnen hadden. Zo voelde het misschien wel voor iedereen met een blauw-zwart hart. Nadat het maandenlang in de negativiteit leefde. Het ontslag van Carl Hoefkens en Scott Parker, de kansloze uitschakeling tegen Benfica Lissabon in de achtste finale van de Champions League. Het verlies in Kortrijk waar De Mil het al over had, de achterstand op AA Gent in het klassement. En dan kwam vorige week de biecht van Vincent Mannaert in weekblad HUMO. De Mil noemde het “een seizoen met ups and downs”. Het zou alleszins niet het jaar van Club Brugge worden. Dáchten we. Dat was zonder KV Oostende gerekend.

De Champions’ play-offs, dus. Racing Genk, Antwerp en Union zijn meteen gewaarschuwd. Het Club Brugge van de voorbije weken start dan wel met acht punten achterstand op de leiders, hun vormcurve gaat in stijgende lijn. “We hebben opnieuw een stap vooruit gezet”, vindt ook De Mil. “We zijn beter aan het voetballen, kunnen weer hoger druk zetten.”

Over wat nog beter kan, zei hij: “Goh, kijk ik naar onze opbouw en het aantal kansen dat we creëren, staan we al behoorlijk ver. Maar ik wil nu bevestiging zien in onze efficiëntie. We moeten onze tegenstanders nog meer bij de keel grijpen, hen nóg meer vastzetten rond de eigen zestienmeter.” Een lach volgde. “Dat mogen we doen tegen de beste ploegen van België.”

Topfavoriet voor een vierde titel op rij is Club Brugge niet. “Maar”, zegt De Mil, “ik geloof altijd in alle scenario’s. Als je dat doet en je werkt had, is alles mogelijk. (denkt na) Je kan me naïef noemen, hoor.” Doen we voor alle duidelijkheid niet, we hebben onze les geleerd na Westerlo. De Mil voegde er tot slot aan toe. “Voor ons verandert er eigenlijk niet veel. Wij strijden voor een Europees ticket. We zien wel hoe hoog we uiteindelijk eindigen. Ik ben daar op dit moment niet zo mee bezig. Het wordt gewoon zaak om iedere wedstrijd proberen te winnen.”

Het zal daarbij helpen dat Club weer kan rekenen op een uitstekende Noa Lang, op Andreas Skov Olsen die stilaan zijn oude niveau benaderde, op een scorende Jutglà en op een straffe Mats Rits – het vaderschap geeft je vleugels. De blauw-zwarte fundamenten ogen weer sterker. Met dank aan Rik de Bouwer.