Zunino en Bitik waren langs drie Oekraïense controleposten gereden. Zo bereikten ze de door de Russen vernielde Anotonivskibrug over de Dnipro. Volgens Zunino werden ze meteen na het uitstappen uit hun wagen geviseerd door sluipschutters in het door Rusland bezette gebied, aan de oostelijke oever van de rivier. De twee droegen beiden een kogelvrij vest waarop ‘pers’ stond.

‘Ik hoorde de schoten, kreeg een branderig gevoel in mijn schouder en zag Bogdan op een meter van mij op de grond vallen. Hij stierf voor mijn ogen’, getuigt Zunino in La Repubblica.

Zunino raakte op vier plaatsten gewond, maar kon zelf ontkomen door uit de vuurlinie weg te kruipen. Hij kon zo de wagen van een burger bereiken. Van daaruit probeerde hij meermaals om zijn fixer te bellen, maar hij kreeg geen gehoor meer. De journalist herstelt nu in een ziekenhuis in Cherson van zijn schotwonden.

Het lichaam van Bitik zou nog niet geborgen zijn, aldus La Repubblica. Door de aanwezigheid van de Russische sluipschutters is dat voorlopig niet mogelijk. Rusland zelf geeft geen commentaar op de zaak.

Fixer

Bitik woonde op het moment van de Russische inval niet meer in Oekraïne, maar op het Indonesische eiland Java. Hij keerde naar zijn vaderland terug om er buitenlandse journalisten te assisteren als zogenaamde fixer.

Hij laat een vrouw en een 22-jarige zoon na. In een korte mededeling prijst de directie van La Repubblica de overleden Bitik. “Hij leverde ‘de beste journalistiek, onder de moeilijkste omstandigheden”, klinkt het.

In het eerste jaar van de oorlog zijn, volgens de Internationale Federatie van Journalisten, twaalf journalisten gedood. De Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Dmitro Kuleba zegt in een reactie dat het de Russen ‘niets kan schelen of je Russisch, Italiaans of Oekraïens bent. Ze schieten gewoon.’