Dewael wil erkenningsprocedure moskeeën herbekijken

Dewael heeft bijkomend onderzoek gevraagd bij het OCAD, de instantie die het dreigingsniveau vastlegt, de Staatsveiligheid en het federaal parket naar de Grote Moskee in Brussel. Die moskee speelt immers een zeer duistere rol in de radicalisering van moslims in ons land, en de voorzitter en de imam van de moskee hebben voor de commissie geen behoorlijke antwoorden gegeven op vragen over onder meer de buitenlandse financiering, wat er met het geld gebeurt, en de link met Syrië-strijders, zo zei Dewael. 

De Grote Moskee heeft nooit een erkenning aangevraagd, en ook daarover zijn tegenstrijdige verklaringen afgelegd. Dewael noemde het wel veelzeggend dat er nooit een erkenning is aangevraagd, aangezien de overheid geen greep heeft op een niet-erkende moskee, die valt "buiten het controleveld" van de overheid.

De commissie moet de erkenningsprocedure voor moskeeën onder de loep nemen, zo zei Dewael, want nu is die erg complex. Het is een samenspel van verschillende overheden, waarbij de lokale overheid en de gewesten een belangrijke rol spelen, en waarin de laatste dagen de Staatsveiligheid dan weer centraal is komen te staan.

Dat moet de commissie nu bekijken, en men moet zich afvragen, wie speelt welke rol? Men kijkt bijvoorbeeld naar de Staatsveiligheid voor de veiligheidsaspecten, maar wat is dan de rol van OCAD, het federale parket en de lokale politie? Dat geldt ook voor de controle na de erkenning, zo zei Dewael, want bijvoorbeeld in Beringen viel het op dat de burgemeester uit de lucht viel toen hij hoorde dat minister Homans de erkenning van de Fatih-moskee in die gemeente wilde intrekken, en zei dat zijn lokale politie van niets wist. 

Het moet duidelijk zijn dat moskeeën belang hebben bij een erkenning, en we moeten tot een situatie komen waarbij er meer moskeeën worden erkend, omdat ze zo gecontroleerd kunnen worden, en waardoor de andere moskeeën zich automatisch buiten het grondwettelijk en wettelijk kader plaatsen. Erkende moskeeën moeten de officiële gesprekspartner zijn van de overheid en er zal dus geen argumentatie meer mogen zijn om de erkenning te weigeren of niet aan te vragen, zo zei Dewael. 

Over de polemiek tussen minister Homans en minister Geens over de moskee in Beringen wilde Dewael zich niet uitspreken, - een parlementaire onderzoekscommissie moet daar boven staan, maar duidelijk is wel dat niemand beter wordt van polarisatie en polemiek, en van het pingpongspel tussen verschillende overheden, zo zei hij.

Voor Dewael is het dus duidelijk dat de hele procedure van de erkenningen en de controle nadien, het voorwerp moet uitmaken van bijkomend onderzoek door de commissie. Hij stelt voor dat experten op basis van de ervaringen die de laatste dagen opgedaan zijn, de hele procedure in kaart brengen en aanbevelingen formuleren om de procedures beter op elkaar af te stemmen en de overheden samen te laten werken.

In de Grote Moskee gaat het over het wahabisme en het salafisme, gevaarlijke stromingen die niet verenigbaar zijn met ons grondwettelijk kader, en in de moskee in Beringen gaat het over het exporteren van Turkse geschillen naar hier, om die hier uit te vechten. Die beide zaken zijn ontoelaatbaar, aldus Dewael, en het gaat om een prioritaire zaak. Hij hoopt dan ook dat de commissie hem zal volgen en hij vraagt een verlening van het mandaat van de commissie.  

Normaal moest de commissie tegen eind deze maand haar werkzaamheden afronden. Het blijft de bedoeling om tegen dan klaar te zijn met het luik "Veiligheidsarchitectuur", maar voor het luik "radicalisering" vraagt Dewael dus opnieuw uitstel. Eerder was het de bedoeling om eind 2016 met het eindrapport en de aanbeveling te komen, daarna werd dat 15 maart, een maand voor de eerste verjaardag van de aanslagen.