Na 15 seizoenen buitenland keert Sam Van Rossom terug naar België: “Spelen of stoppen? Daar ben ik nog niet uit”

Sam Van Rossom is al jaren het gezicht en uitgangsbord van het Belgische basketbal. Overal gewaardeerd en gerespecteerd. In Valencia een monument. 10 jaar lang sterkhouder, smaakmaker en chouchou. Succesvol met een Spaanse landstitel (2017) en twee keer de EuroCuptrofee (2014 en 2019).

Van Rossom maakt aan die schitterende buitenlandse carrière – die in 2008 bij het Italiaanse Pesaro (2 seizoenen) startte en nadien ook in Zaragoza (3 seizoenen) passeerde - deze zomer een einde. “We beslisten om deze zomer naar België terug te keren. Het is duidelijk dat ik volgend seizoen niet meer voor Valencia uitkom. Bij een andere buitenlandse club tekenen voor een extra seizoen? Daar heb ik geen zin in. Het wordt België.”

Vorige zomer lag een contractverlenging al moeilijk. De clubleiding presenteerde een extra contractjaar onder strikte voorwaarde: geen Belgian Lions meer. Niet combineerbaar met de overladen Euroleague-kalender. Te hoog risico op blessure. Een zware keuze voor de Lions-kapitein Ironie, eind november liep Van Rossom een knieblessure op. Een kraakbeenletsel, zo bleek. Begin december volgde de operatie. Het herstel loopt moeizaam en weegt bij momenten zwaar.

“Al bij al gaat het wel, ça va. Maar het kon natuurlijk beter. Mijn revalidatie duurt langer dan verwacht, toch zeker dan verhoopt. Vier tot zes maanden werden vooropgesteld. De teller staat nu op vijf. Maar ik ben bijlange nog niet wedstrijdklaar. Er waren niet echt complicaties, maar je kan zo’n herstel niet forceren. Haal ik toch einde mei om speelklaar te geraken, wat rest me dan? Eén week met teamtrainingen en dan de play-offs in. Dat is ook niet realistisch. Ik weet echt niet of er dit seizoen nog iets in zit.”

“Mentaal is het zwaar. Je doet alles om er opnieuw bij te lopen. Werkt consistent het herstelprogramma af, maar je hebt de genezing niet zelf in de hand. Deze week trainde ik een eerste keer op de basketvloer. Individueel, welteverstaan. Van een teamtraining is momenteel nog geen sprake. Een nieuwe stap in de revalidatie, dat geeft moed en geloof. Je hoopt dat het vlot en pijnvrij zal verlopen, maar dat was dus niet het geval. Ik ondervond heel wat last. Dat kwam hard aan. Een opdoffer.”

Vijf maanden revalidatie. Twijfels of hij deze campagne nog speelklaar geraakt. Begin juni wordt hij 37. En eindecontract. Het zou elke atleet voor moeilijke keuzes plaatsen.

“Ja, dan denk je na over je toekomst. Het is duidelijk dat dit mijn laatste seizoen bij Valencia is. Eerder namen we al de beslissing om in de zomer terug te keren naar België. En dan steekt meteen die andere sleutelvraag op: nog een seizoen verder spelen of stoppen? Ik weet het momenteel echt niet. Afwachten wat de komende maand brengt. Nu is het te vroeg om dat met zekerheid te zeggen.”

“Of het dan zeker Oostende zou worden, moest ik verder doen? Met die club ben ik inderdaad het nauwst verbonden, daar startte mijn carrière, maar ik zou andere pistes vooraf niet uitsluiten.”

Deze maand viert het gezin Van Rossom-Raman de eerste verjaardag van hun zoontje Matteo. “Het enige voordeel aan deze moeilijke periode. Fulltime papa, meer thuis. Wel veel trainen, maar zonder al het reizen. Dan komt er veel tijd vrij. En dan is het enorm plezant dat ik meer kan genieten van het opgroeien van Matteo. Wat een geluk dat hij er was, hij zorgde dagelijks voor afleiding. Dan vergeet je snel je sportieve tegenslag.”