© MARC HERREMANS - MEDIAHUIS
Verdwenen gewaande documenten over hogere pensioenen parlementsleden duiken plots toch op: “Een echte schande”
Plots bestaan ze dan toch, de digitale verslagen van de beslissing van de Kamer in 2013 om de pensioenen van parlementsleden te laten uitstijgen boven het wettelijke plafond. Tot nu toe dook daarover enkel een handgeschreven A4’tje op. “Een echte schande,” fulmineert N-VA-fractieleider Peter De Roover.
Toen de beslissing vorige week aan het licht kwam, was het ongenoegen binnen en buiten de politiek groot. En schaften alle parlementen de regeling op enkele uren tijd weer af. Maar in het Vlaams parlement en de Senaat kon het wel al 20 jaar, in de Kamer een kleine tien jaar: dat het pensioen van volksvertegenwoordigers tot 20 procent boven het wettelijke pensioenplafond - het zogenaamde plafond-Wijninckx - kon uitstijgen. Toch voor parlementsleden die naast hun politiek mandaat ook nog pensioenrechten opbouwen via andere activiteiten.
Van de bewuste vergadering van de vzw Pensioenkas van 4 juli 2013 - waar de beslissing werd genomen - was behalve een mysterieus handgeschreven velletje papier echter een hele tijd niets terug te vinden in de archieven van de Kamer. Woensdag deden zo goed als alle partijen daarover tijdens een vergadering van het bureau - het bestuur van de Kamer - hun beklag. Maar ze kregen er van voorzitster Eliane Tillieux (PS) en de bevoegde diensten te horen dat de administratie van de Pensioenkas tot 2017 één grote warboel was. Dat sommige nota’s wel al in de media circuleerden maar de parlementsleden te horen kregen dat er officieel niets bestond, zette kwaad bloed.
© Kris Van Exel
N-VA-fractieleider Peter De Roover kroop donderdag in zijn pen om bij Tillieux zijn beklag te doen over de gang van zaken. Een dag later doken dan plots toch een aantal digitale documenten op. Niet echt een verslag van de bewuste vergadering, maar wel een aantal voorbereidende nota’s, agenda’s van de vergadering en artikels die de 120 procent-regel invoerden.
Een echte schande, zegt De Roover. “Weken vragen wij info over een zaak die het publiek terecht fel beroert, maar krijgen die niet. Blijkbaar moeten we zelf opzoek gaan en dan een boze brief sturen. Dit is ongehoord en schaadt het vertrouwen in de Kamervoorzitster zwaar,” stelt de Vlaams-nationalist.
Over hoe het A4’tje in de handen van de PVDA is gekomen, is nog altijd geen duidelijkheid.
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
