Zo gaat het eraan toe op de illegale rave: “Iedereen heeft toch het recht om te feesten in het bos?”

Al de hele dag blijven de beats weerklinken door de boxen van de illegale rave op het vliegveld van Brustem in Sint-Truiden. Op elf stages verspreid over het uitgestrekte terrein staan telkens tientallen boxen, in grote torens naast en op elkaar gestapeld. “Een soundsystem heet dat”, zegt Kieran (23) uit Brugge. Hier en daar staat een soundsysteem onder een hangar, maar de meeste feestjes zijn buiten. Zaterdag rond de middag wordt de muziek even stilgelegd om het terrein op te ruimen. Een dik uur later knallen de beats weer uit de boxen van een geïmproviseerd hoofdpodium. Zeven torens vol boxen, inclusief fluorescerende decoratie. “Elke stage is van een andere organisator. Deze wall is van een paar soundsystems samen”, legt Kieran uit. “Nu is het nog licht, maar ‘s avonds zijn er lasers. Heel mooi!”

Vrijdagavond zijn meer dan duizend ravers tegelijk toegekomen op het terrein. Het plan is om tot maandag te blijven feesten. “Meestal wordt alles pas opgebouwd terwijl het volk toestroomt”, vertrouwt een dertiger ons toe. “Als dat op voorhand wordt gedaan, en de politie merkt iets dan is het meteen gedaan. Als iedereen samen aankomt, is de politie verrast en kunnen ze niet optreden. Waarom we niet gewoon naar een festival als Extrema gaan? Saai! En het is andere muziek. Deze muziek heet tek, maar je hebt verschillende subgenres die hier gedraaid worden. Nu zijn twee gasten bezig die live muziek maken. Morgenvroeg moet ik zelf ook twee uurtjes draaien. Blijf je niet? Dan kunnen we samen dansen.”

Drankstandje

Terwijl we over het terrein lopen tussen de auto’s, tentjes, soundsystems en dansende ravers worden we voortdurend aangesproken. Buiten een vijftiger die zwaar onder invloed een guts cola in onze richting gooit, worden we met open armen ontvangen. “Zijn jullie journalisten? Leuk hier hé”, klinkt het meermaals. De meeste illegale ravers hebben zelf flessen sterke drank of bier bij. Hier en daar staat ook een drankstandje. “Pintje?”, vraagt een jongen uit La Louvière. Hij biedt samen met een meisje uit het Franse Marseille een pils met de toepasselijke naam Freedom aan. “Dat is goedkoop bier, maar lekker hoor. We verkopen het aan vrienden voor 1 euro, voor anderen is het 1,5 euro. Maar eigenlijk zijn we hier allemaal vrienden. En voor jullie is het gratis.” (lacht)

Naast bier circuleren ook heel wat illegale middelen op het terrein. “Ballonnetje lachgas?”, biedt een meisje aan. Een Franstalige jongen met rond zijn nek een ijzeren ketting met zakjes vol wit poeder, wil ons een trekje van zijn joint geven. We bedanken vriendelijk. “Weet je wat dit is? Soda”, zegt hij, terwijl hij lachend naar het witte poeder wijst. “Ik gebruik zelf zwaar, maar heb ook altijd een anti-psychotisch middel bij voor als het mis zou lopen”, zegt een twintiger, terwijl hij ook een ballon met lachgas vasthoudt. “Lachgas doe ik normaal nooit, want het breekt meteen je hersencellen af. Maar één keer kan geen kwaad, toch?”

Hippies

Volgens de feestvierders trekt de organisatie door heel Europa. “Maar dit is wel veruit één van de beste raves van Europa”, zeggen ze. “Eigenlijk zijn wij de hippies van deze tijd: wij zijn een community van mensen die hun vrijheid willen uiten”, besluit Kieran. “Iedereen kan zijn wie hij is, zonder kapitalisme of geld. Soms vragen ze een vrije gift, maar meestal is het gratis. Soms komt de politie de boxen kapotslaan omdat het illegaal is. Maar iedereen heeft toch recht om te feesten in het bos, want het bos is van iedereen. Militair domein? Tja... In een bar in Gent of Antwerpen moet je al 20 euro betalen om binnen te mogen, en ben je altijd op je ongemak omdat mensen je bekijken, ruzie zoeken en vechten. Hier is iedereen liefdevol, heeft iedereen respect voor elkaar. Er wordt nooit gevochten.”