Belastingplichtigen die hun aangifte niet hebben ingediend, krijgen eerst een officiële mededeling, dan een herinneringsbrief met de dreiging van een forse boete. En wie daar niet op reageert, krijgt nog een aanmaning omdat de belastingaangifte te laat is ingediend.

Maar zelfs na al die waarschuwingen zijn er nog altijd tienduizenden Belgen van wie de fiscus vorig jaar helemaal niets hoorde. Niet voor de uiterste indieningsdatum voor Tax-on-web op 13 juli vorig jaar, niet voor de deadline voor de papieren aangifte twee weken voordien en niet op de deadline voor mandatarissen, zoals een boekhouder, op 27 oktober 2016.

Strengere aanpak

Vorig jaar waren dat er exact 71.691, blijkt uit nieuwe cijfers van de fiscus. ‘Elke Belg heeft nochtans een fiscale verplichting’, zegt Florence Angelici, woordvoerster van de FOD Financiën. Gelukkig daalt het aantal vergeetachtige Belgen al enkele jaren. in 2016 zelfs met ruim 15.000. Waardoor nu ruim minder dan drie procent van alle belastingplichtigen in België zijn aangifte niet indient. Ter vergelijking: in de periode 2012-2014 ging het om 3 à 3,5 procent van de belastingplichtigen. En voor het aanslagjaar 2010 ging het zelfs om 4,8 procent van de Belgen, blijkt uit cijfers van de FOD Financiën.

De reden voor die daling ligt volgens de fiscus aan de strengere en meer gedisciplineerde aanpak. ‘We hanteren een nultolerantie: geen aangifte betekent een boete. Bovendien worden de herinneringsbrieven en de boetes sinds kort automatisch verstuurd. Daardoor reageren de mensen sneller.’

50 tot 1.250 euro boete

De belastingplichtigen hebben daar volgens woordvoerster Angelici zelf ook alle belang bij. Wie zijn belastingaangifte ‘vergeet’, moet namelijk een administratieve boete betalen tussen de 50 en 1.250 euro. Voor een eerste vergetelheid geldt een boete van 50 euro. Daarbovenop kan een belastingverhoging komen van 10 tot 200 procent op het niet aangegeven bedrag en een aanslag van ambtswege, waarbij de fiscus belast op basis van de gegevens die hij bezit. Dat gaat dan meestal om hardleerse overtreders, die al eens eerder een aangifte niet hebben ingediend.

Omgekeerde bewijslast

Bovendien wordt de bewijslast bij het niet aangeven van de inkomsten omgedraaid: de fiscus stelt zelf de aangifte op, en wie het niet eens is, moet zelf met bewijzen komen. Ook dat kan ertoe leiden dat de belastingplichtige meer betaalt dan als hij zelf de aangifte had ingediend.