De rebelse jeugd deed weer eens waar ze zo goed in is

Breng wat volk bij elkaar, in een verlengd weekend, en je kan maar best een Rode Kruispost in de buurt hebben. De balans: verschillende gewonden afgevoerd naar het ziekenhuis. De meiviering in Hasselt eindigde met een domper toen de meiboom op het podium terechtkwam. Het haalt de krant niet.

Oh ja, er was ook nog een feestje in Sint-Truiden. Vijf- tot tienduizend bietekwieten, het soort falderappes dat niet alleen zelfvoorzienend is in zijn muziekinstallatie en zijn drugs, maar ook nog eens zelf zijn afval opruimt. En wat een consternatie in de betere kringen in onze gouw.

“Niet te verantwoorden is dat er op grote schaal handel werd gedreven in verdovingsmiddelen en dat op moreel gebied werkelijk alle grenzen werden overschreden.” Aan het woord is niet Vlaams minister van Justitie Zuhal Demir (N-VA), maar de Belgische minister van Justitie Alfons Vranckx, meer dan 50 jaar geleden, in het parlement, over Jazz Bilzen.

Ook dit keer zijn er ernstige beschuldigingen geuit tegen Sodom en Gomorra, hun zonden zijn ongehoord groot (Genesis 18:20-21), en dus trokken collega’s van deze krant ter plekke. Zo zijn ze dan ook wel weer. Hun artikels laten de werkelijkheid zien in al zijn nuances. Geen rozengeur en maneschijn, maar ook niet hel en verdoemenis.

Het valt op dat de analyse van zowel de gelukkige feestvierders als de minder gelukkige buren min of meer dezelfde is: het is uit de hand gelopen toen in de media kwam dat het drie dagen zou duren én een lofzang op drank en drugs was. Dat is een zelfvervullende voorspelling. Hoe luider de verontwaardiging klonk, hoe luider de beats in Brustem.

Achteraf gezien verdienen de ordediensten en bepaalde bewindvoerders een pluim voor hun koelbloedigheid, al moet gezegd worden dat dit ook echt slechter had kunnen aflopen. Je weet wel, zoals op echte festivals, waar alles tot in de puntjes is geregeld en je tot meer dan 300 euro moet neerleggen voor een ticket. Tomorrowland, Dour, Extrema, allemaal kennen ze hun drugsdoden.

Het ging ook al weleens mis op zo’n illegale rave. In Frankrijk eindigde Teknival in Redon in 2021 in een chaos, die leidde tot tientallen gewonden en een feestvierder die daarbij een hand verloor. Die is voor het leven verminkt. De reden is dat de politie exact deed waar sommigen ook nu om vroegen: het festival zo snel mogelijk beëindigen door met voldoende manschappen het terrein te ontruimen en “de stroom uit te schakelen”.

Niet toevallig waren in verschillende prefecturen dit weekend “feestelijke bijeenkomsten van muzikale aard” expliciet verboden. Natuurlijk is dit geen pleidooi om de pester altijd zijn zin te geven, maar misschien moeten we wel alles tot de ware proporties terugbrengen.

Rebelse jeugd heeft gedaan waar ze goed in is. Is dat egocentrisch tegenover de buurtbewoners en de natuur? Zeker. Is het risicovol om alle remmen los te gooien? Meestal wel. Maar is ook het antwoord erop van de hoeders van deze vrije samenleving altijd en alleen repressie?

Na een rave in Modena heeft Italiaans premier Giorgia Meloni sinds dit jaar ‘free parties’ decretaal verboden. Organisatoren riskeren boetes tot 10.000 euro en tot zes jaar gevangenisstraf. Uit die hoek komen de verboden. Uit de andere hoek komt de muiterij, zoals de ravers het zelf noemen. Na corona dachten we misschien dat de roaring twenties opnieuw met charleston werden opgeluisterd, maar het is loeiharde techno.

Aanvankelijk stond Meloni in dit stukje verkeerdelijk vermeld als Italiaans president. Zij is uiteraard eerste minister van Italië.