Wereldkampioen Luca Brecel laat komende maanden teugels even vieren: “Niet veel oefenen, wel genieten van familie en vrienden”

Eerst waren er oprechte felicitaties voor Brecel van Selby. “Proficiat, Luca. Je verdiende het om deze finale te winnen. Wat een talent, wat een speler, je speelde fantastisch. Telkens ik een bal miste, had ik het gevoel dat hij (Brecel, nvdr) de tafel ging uitspelen. Had ik er 16 gelijk van kunnen maken, was er misschien nog een kans. Maar dit was het WK van Brecel.”

En dan te zeggen dat Brecel (28) tot voor dit toernooi in de elf jaar ervoor niet één keer een match op een WK wist te winnen. De ‘Crucible’ leek wel vervloekt. “Weet je, ook mijn eerste ronde tegen Walden had ik voor hetzelfde geld verloren. En dan had iedereen weer gezegd dat ik eruit lag in de eerste ronde. Maar ik won met 10-9. Het zijn de kleine details die bepalend zijn.”

In de laatste sessie zag het er even benard uit voor Brecel. Selby kwam van 16-10 terug tot 16-15. “Deze Selby is de meeste verschrikkelijke speler die je in de finale kan tegenkomen. Ik dacht dat ik nog ging verliezen. Ik miste niet nipt, maar met grote marges. Ik zag echt geen manier meer om te winnen en was compleet van de wijs, wat niet zo snel gebeurt. Niets voelde nog goed, zowel in mijn armen als in mijn hoofd. De historiek van het moment kreeg de bovenhand. Dit mócht ik niet meer weggeven, dit was mijn gouden kans. Tot ik weer een goeie break lukte en ik in het slotframe de kans kreeg om het uit te spelen. Dat het me dan nog met een ‘century break’ lukte, was de kers op de taart.”

Vooral tijdens de mini-break in sessie vier had Brecel het ongelofelijk moeilijk, net nadat Selby vijf frames op rij had gewonnen. “De druk die ik toen ervoer, had ik nog nooit meegemaakt. Zo'n finale van een WK, dat was ook onbekend terrein voor mij. Ik kon nog amper helder nadenken. Ook zondagavond na sessie twee kende ik een mentale terugslag, waarop ik haast de hele nacht louter gedacht heb aan die WK-winst. De emoties maakten het moeilijk om rustig te blijven. De drie uur pauze tussen de derde en vierde sessie, waren de langste drie uur van m’n leven. Normaal maak ik dan grapjes met de vriendin, maar nu kreeg ik amper een woord gezegd. Als je dan terug snooker moet spelen, is dat verschrikkelijk. Alles trilde in mijn lijf. Puur op adrenaline heb ik het over de streep getrokken.”

“Ook het feit dat haast al mijn naasten hier waren, maakte de druk er nóg groter op. Zelfs mijn broer, die nog nooit een toernooi had bijgewoond ondanks dat hij dat graag wou, was er. Stel je voor dat ik nog had verloren... dat zou wel héél pijnlijk geweest zijn.

De sky is the limit nu voor Brecel. “Ik had nooit gedacht dat ik zo’n lange matchen op rij zo'n hoog niveau zou kunnen aanhouden. Vroeger had ik geregeld dipjes, was ik niet constant. Nu weet ik tot wat ik in staat ben en kan ik elke situatie aan. Die mentale sterkte heb ik nu, plus het snooker om de tegenstander weg te blazen. De ideale combinatie. Aan mij nu om me toe te leggen op nog meer winnen.”

En of Brecel de harten van de snookerliefhebber heeft gestolen. “Ik merk het wel ja, dat de mensen me graag zien spelen en dat ik herkend word op straat. (lacht) Je voelt je soms David Beckham... wat totaal niet waar is trouwens.”

Voor Brecel, die nu 500.000 pond (570.000 euro) rijker is, wacht een heldenontvangst bij zijn thuiskomst in Dilsen-Stokkem. En ware feestweken. “Ik ga de komende weken en maanden niet te veel meer oefenen, nee. Van dit WK ga ik nog lang genieten. Wat een zotte week was dit. Niet trainen, wel feesten.” En dan met guitige glimlach: “Eigenlijk zou dat niet legaal mogen zijn... Al wordt het deze nacht een mini-feestje. Ik ben op. Ik ga vooral genieten van samenzijn met familie en van de routines thuis. Dit waren superzware weken.”

Als afsluiter bedankte Luca zijn ‘Team Brecel’. “Ik heb de beste ouders, de beste vrienden en de beste vriendin”, waarna zijn partner Laura een kreet slaakte vanuit de zaal. Brecel, gekscherend: “Dat was mijn vriendin.” En de tranen uit de ogen vegend. “Ik kan niet meer zien (lacht). Ik weet niet waarom.”