Waarom Luca Brecel, Delfine Persoon én Dimitri Van den Bergh dankzij één Engelse familie geen armoezaaiers meer zijn: de Hearns spijzen de kas

Barry Hearn, een Britse boekhouder, deed zijn intrede in de sport als toenmalig manager van snookerlegende Steve Davis in de jaren zeventig en later van Ronnie O’Sullivan. Inmiddels is hij 74 jaar en hij mag zichzelf terecht een pluim op zijn hoed steken als snookerpromotor. Dat snooker niet (enkel) meer in achterafzaaltjes wordt beoefend, maar uitgroeide tot een tv-sport, is te danken aan Hearn. De prijzenpot van het profsnooker ging maal vier. Hearn bracht zijn speeltje aan de man bij de tv-zenders, die moesten dokken om uit te zenden. Hij katapulteerde zichzelf tot voorzitter van de wereldsnookerbond.

In 2021 trad Barry Hearn terug als voorzitter van die wereldbond, maar het bleef voor een deel in de familie, want zijn zoon Eddie en Steve Dawson volgden hem op. Maar ook al is hij officieel met pensioen, Hearn senior laat zich ook vandaag nog gelden. ‘Toevallig’ of niet, maar een paar dagen geleden, in volle ontknoping van dit WK, zei hij tussen neus en lippen door dat Qatar interesse heeft om het WK snooker te organiseren. “Ze vroegen: Wanneer loopt het contract met The Crucible in Sheffield af? Ik zei: In het seizoen 2027-28. Ze antwoordden: Kunnen wij meedingen? Ze hebben geen snookerachtergrond, maar als ze een mooi, groot event willen organiseren?”

Een WK snooker in Qatar, dat is als vloeken in de kerk. Dus haastte Barry zich ook om te zeggen dat hij “een Sheffield-fan is en hij graag wil dat het WK daar blijft”. Misschien wel, maar het commerciële ideetje was gelanceerd én het verhoogde de druk op Sheffield, dat toe is aan een nieuw, groter Crucible.

En toen Ronnie O’Sullivan uithaalde in de aanloop naar dit WK en claimde dat snooker in de slechtste staat ooit was en er meer geld nodig was, noemde Hearn dat “de belachelijkste uitspraak ooit” en al te makkelijke kritiek.

O’Sullivan heeft een punt. Voetbal en andere sporten zijn het snooker gepasseerd als tv-sporten. Enkel de snookertop – dus ook Luca Brecel – verdient behoorlijk, voor de anderen is het harken. Maar grootverdiener O’Sullivan verdient nog altijd slechts een habbekrats vergeleken met bijvoorbeeld toptennissers of -voetballers. Er zijn 128 snookerprofs die 12 miljoen euro in 25 toernooien per jaar verdelen, in een sport die veel kosten meebrengt.

Maar ook Hearn heeft een punt. Want zou de sport er beter aan toe zijn als hij zich niet op het snooker had gegooid en de stap van café- naar tv-sport niet had kunnen maken? Ook van het darts maakte hij een tv-sport. Ook hier zette hij zich aan het hoofd, in dit geval van de Professional Darts Corporation. Net zoals in het snooker kende het prijzengeld een steile vlucht. Wereldkampioen Michael Smith kreeg bijvoorbeeld 590.000 euro bijgeschreven op zijn rekening. Die grotere prijzenpot hing samen met de tv-rechten die Britse zenders wilden betalen, zoals Sky, zowat de huiszender van de familie Hearn.

Schaarsgeklede dames

Darters die als gladiatoren opkomen tussen het publiek met harde muziek, schaarsgeklede vrouwen die op een podium staan te dansen terwijl ze daar weinig te zoeken hebben, de speaker die elke wedstrijd aankondigt met zin voor pathos en drama: het showgehalte heeft Hearn gehaald bij het boksen. En dan komt zijn zoon in beeld, want Eddie Hearn is een van ’s werelds belangrijkste bokspromotoren.

Matchroom Sport, zo heet het sportpromotiebureau van vader en zoon, haalde met boksen de jackpot binnen. Geen sport waar zulke grote bedragen omgaan, met dank aan betaal-tv. Snooker en darts zitten niet achter de betaalmuur, grote boksmatchen wel. De mannen verdienen dan wel fortuinen in vergelijking met de vrouwen, maar dat Delfine Persoon tegen Katie Taylor in New York kon boksen, leverde haar wel zo’n 200.00 euro bruto op, een van de grote beurzen uit haar carrière. Persoon heeft twee nadelen in de ogen van Eddie Hearn: ze is te gevaarlijk en werd daarom al te vaak ontweken als tegenstander, én ze is als Belgische tv-rechtengewijs commercieel niet interessant. Bokswedstrijden in landen als Engeland, Duitsland en Amerika genereren via pay-per-view veel meer geld – hadden we al gezegd dat de familie Hearn graag geld ziet?

Armer wordt het familiebedrijf er in elk geval niet van. In 2022 maakte Matchroom 37,5 miljoen euro winst. Ook aan grootspraak geen gebrek. In 2022 kwam de autobiografie van Barry Hearn uit: Barry Hearn, my life. Knock-outs, snookers, bullseyes, thight lines en sweet deals. De knock-outs (boksen), snookers (snooker), bullseyes (darts) zijn logisch, thight lines duidt op zijn promotie van het hengelen. Hij omschrijft zichzelf als “de grootste sportpromotor ter wereld. Ik promoot elf sporten aan een wereldwijd publiek van miljoenen mensen (sic), elke dag.”