Op 1 juni 2020 meldde een anonieme getuige aan de natuurinspectie hoe de 74-jarige jager in de omgeving van een vossenburcht in Riemst een vossenwelp doodschoot. De dag nadien ging de inspecteur ter plaatse omdat de schutter opnieuw gezien werd. De jager kreeg een minnelijke schikking voorgesteld die hij betaalde, maar Animal Rights liet het daar niet bij. De vzw diende een klacht met burgerlijke partijstelling in waardoor de zaak naar de rechtbank werd doorverwezen en de jager het geld van zijn minnelijke schikking kreeg terugbetaald.

Choquerende zaak

Volgens Animal Rights had de man geen toestemming om te jagen op het dier. Hij zou volgens hen geen lid zijn van een jachtvereniging met bijzondere jachtvergunning en zou na zonsondergang gejaagd hebben. “Wat er gebeurd is, is choquerend. Gewoon voor het plezier op een vossenwelp loeren en het dier doodschieten, kan niet. Wij vragen een schadevergoeding van 1.000 euro.”

De openbare aanklager eist een celstraf van een maand en een geldboete van 800 euro, beide met uitstel. “Toen de inspecteur ter plaatse ging, volgde er een spontane verklaring van de beklaagde. Hij zei dat hij op vraag van een landbouwer de vos doodschoot”, sprak de procureur.

Vrijspraak

“Dit dossier had nooit voor de rechtbank mogen komen”, zegt meester Bert Partoens, de advocaat van de jager. “Het gaat niet om een beschermd dier. De vos is een bejaagbare wildsoort in Vlaanderen.” Volgens Partoens verliep de tussenkomst van de inspecteur niet correct en moet die uit het dossier gehaald worden. “Hij confronteerde mijn cliënt met de feiten en hij wees hem op de getuigenverklaringen. Toen mijn cliënt zich verdedigde, werd hij opnieuw geconfronteerd. Dat was dus geen normaal gesprek, maar een verhoor waarbij mijn cliënt niet op zijn rechten is gewezen.”

Volgens Partoens mocht zijn cliënt wel degelijk op het dier jagen. “Het ging hier om bijzondere bejaging (bedoeld om een wildpopulatie te beheren die niet meer onder controle is en zo preventief schade aan bijvoorbeeld landbouwgewassen of eigendommen tegen te gaan, nvdr.), aangevraagd door de wildbeheerseenheden waarvan mijn cliënt lid is. Er is ook geen bewijs dat het gebeurde na zonsondergang en voor zonsopgang. De getuige is verder niet ondervraagd, noch wordt zijn naam in het dossier genoemd. Waarom niet? Schrik voor represailles? Misschien is het iemand die mijn cliënt niet kan luchten.” Voor de zeventiger wordt de vrijspraak gevraagd.

Vonnis volgt op 30 mei.