“De konijnen zijn hier na de corona-epidemie achtergelaten”, zegt Jan. “Ik vermoed dat ze in het begin schattig waren en leuk voor de kinderen. Maar na corona, toen ze volwassen werden, zijn ze hier beland. Sindsdien kom ik ze elke dag rond 10 uur eten geven. Ik geef ze droog brood en wortelen. Een leerling van de school Sprankel in Meulenberg is er intussen in geslaagd om een konijntje op te pakken en mee te nemen naar school, waar het beestje is geadopteerd. Dat vind ik fijn.”

De konijnen zijn ondertussen een attractie geworden voor de wandelaars en de gasten van de Abdijhoeve. “Toch is er al een klacht ingediend bij de gemeente”, vertelt Patrick Pollers van de Abdijhoeve. “Maar de konijntjes doen niemand kwaad en ik vernam dat het opvangcentrum in Opglabbeek vol zit. Goed dat Jan er dus voor zorgt.”

Poezenhuis

Een beetje verderop zitten de katten. Jan bouwde er zelfs een heus poezenhuis voor met een slaapplaats van hooi. “De katten zitten hier al 11 jaar”, zegt hij. “Het begon met twee en nu zijn het er al zeven. Ik heb het Agentschap Natuur en Bos, dat het bos in Kelchterhoef beheert, gevraagd om het huisje niet op te ruimen. Met de hulp van het dierenasiel in Genk plaatste ik valkuilen om de katten te vangen en ze in het asiel te laten steriliseren, zodat er niet nog meer bijkomen. Dat was een heel gedoe om ze te vangen en ze heen en weer te brengen.”

“De beestjes zijn ondertussen te oud en te wild om ergens geplaatst te worden. Ze blijven hier. Als ik ze kom voederen, kan ik er drie oppakken om te strelen. De vier andere zijn te bang. De gemeente is ook op de hoogte. Vanaf volgende maand krijg ik zelfs één keer per maand steun in de vorm van eten voor de poezen, dankzij gemeenteraadslid Lieve Wouters. Ik heb daar wel meer dan 10 jaar op moeten wachten, maar beter laat dan nooit. Op jaarbasis zit ik toch rap aan 700 tor 800 euro aan kattenvoer. ”

Dat Jan een echte dierenliefhebber is, hoeft geen betoog. “Het zit gewoon in mij. Ik heb thuis drie honden en een angorakat. Zolang ik kan, blijf ik voor de diertjes zorgen. En als ik sterf, kom ik ongetwijfeld in de kattenhemel”, lacht Jan.