"Ga niet zomaar achter de hoek omdat het daar 50 euro goedkoper is": Tijs Vanneste waarschuwt liefhebbers van tatoeages

Tattoos zijn een booming business. “Het taboe is helemaal weg en dat vind ik fantastisch”, zegt Tijs Vanneste, programmamaker van onder andere “De Kemping”. Vanneste is al sinds 2004-2005 bezig met tatoeëren en zag in zijn carrière de tolerantie alleen maar toenemen. “Vroeger was de drempel vrij groot om als klant een tattooshop binnen te stappen. Die drempel is weg: bij mij komen mensen van 18 tot 85 jaar. Dat is geweldig”, vindt hij. 

Anderzijds ziet Vanneste dat het voor veel klanten vooral goedkoop moet zijn en snel moet gaan. “Mensen willen nu een tattoo. Of ze komen binnen en vragen: bij die artiest kost het zoveel, kan jij onder deze prijs gaan?”, vertelt hij. “Ze geven duizenden euro’s aan telefoons die ze elke drie jaar vervangen, maar een tattoo die je heel je leven draagt, zou dan snel en goedkoop moeten? Dat is een compleet foute denkpiste.” 

Vanneste ziet soms dan ook drama’s in zijn tattooshop. "Hier komen vaak gasten binnen die van een feestje komen waar ze iets hebben laten zetten. Dan zie je dat de tattoo-artiest geen idee had van hoe een huid werkt. Ze komen hier dan met een blauwe plek en uitgelopen inkt, met de vraag om er iets aan te doen." Voor tatoeëren is vakmanschap nodig, zegt Vanneste. "Als een tattoo te diep wordt gezet, krijg je een litteken", legt hij uit. "Dat is dan eigenlijk zwart geïnkt wild vlees. Een huid is nu eenmaal gevoelig. Als je daar niet voorzichtig mee bent, krijg je – kort door de bocht…gehakt."

De overheid kan een rol spelen met meer controles, maar de uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt bij de klanten zelf, vindt hij. “Ik oordeel niet over mensen hun tattoos. Het is een manier van zelfexpressie. Ik heb oudere klanten die een pootje van hun hond komen zetten, daarover oordeel ik niet. Het mag grappig zijn, en zelfs onnozel, zo lang die tattoo op een fatsoenlijke manier wordt gezet.” 

En zorgvuldig werk, komt ook met een prijskaartje. “Wij zijn artiesten, en bij artistieke werken is er nu eenmaal een prijsverschil. Het is altijd aan de klant om dan af te wegen of ze het willen betalen”, vindt Vanneste. “Maar je kan niet verwachten dat je voor 100 euro een Porsche kan kopen. Nee, dan krijg je een blikken doos met een sticker van Porsche op.” 

Vanneste kijkt ook naar de rol van de tatoeageartiesten zelf. “Het is van een ambacht verworden tot een soort fastfoodcultuur”, vindt hij. “Ze denken dat het rock-’n-roll is, maar niets is minder waar. Als je er echt goed in wil worden, moet je daardoor bezeten zijn”, gelooft hij. “Ik kreeg onlangs een bericht van iemand die wilde leren tatoeëren, maar als ik doorvroeg bleek die niets met tekenen te hebben. Maar je kan toch geen brood bakken als je geen deeg kan kneden?” 

De hygiënecursus die artiesten moeten volgen om een erkenning te krijgen, is dan ook niet voldoende, vindt Vanneste. “Je leert hoe je proper moet werken. Dat is absoluut belangrijk. Maar als het gaat over leren tatoeëren, dan vraagt dat volgens mij toch twee tot drie jaar vooraleer je een degelijke tatoeage kan zetten. Je kan nu een lijn trekken die er goed uitziet, maar dat moet ook mooi blijven binnen 20 jaar. Het is een ambacht, een techniek, en daarvoor moet je het lang genoeg doen.” 

Dat het vroeger anders liep, is een understatement. “In mijn beginjaren had ik een afspraak met de beenhouwer bij ons in het dorp. Van het slachthuis kreeg ik lappen varkenshuid, die ik waste en schoor. Daar oefende je dan op”, vertelt Vanneste. “Ook op fruit en appelsienen oefenden we. Als ik nu zie wat hier soms binnenloopt, denk ik dat te veel tatoeëerders die stappen overslaan. Ze vergeten het permanente karakter. Je gaat toch ook geen botox op elkaar oefenen?” 

Tot slot komt Vanneste uit bij het aloude spreekwoord: “Bezint eer ge begint.” Hij pleit voor voorzichtigheid en zet zelf dan ook geen tatoeages bij minderjarigen. “Als je een vaste plaats hebt in het leven, je hebt een job en je hebt werkzekerheid, doe dan wat je wil, zelfs tatoeages op je handen en je hals. Maar als je aan het zoeken bent, wees dan wat voorzichtig. Je weet nooit wie je morgen zal zijn.”