“Je kan het misschien eens aan jouw spion op Tenerife vragen?” Remco Evenepoel beantwoordde onze vraag of hij de klimtijdrit op de voorlaatste dag van de Giro had verkend even scherp als de demarrages van Primoz Roglic in de Ronde van Catalonië. Geen enkel detail ontgaat de wereldkampioen. Ook de ‘spionagereportage’ van afgelopen weekend in onze krant over het hoogtehotel op de Teide waar hij en Roglic de Giro voorbereidden niet. Dat wou Evenepoel met een klein steekje ook fijntjes laten weten. Kunnen we wel smaken. Zeker omdat hij nadien met een glimlach wel uitgebreid antwoordde op onze vragen. De persconferenties met de andere Giro-favorieten via Zoom - geen risico’s nu corona opnieuw volop in het peloton woedt - leverden donderdag amper boeiende quotes op, maar gelukkig verzorgde Evenepoel wel de show. Toen een buitenlandse journalist hem naar zijn racetactiek vroeg wou onze landgenoot eerst weten of hij een Sloveen was. Toen dat effectief het geval bleek te zijn antwoordde Evenepoel met een uitgestreken gezicht: “Dan ga ik niks zeggen”.

Net zoals vorig jaar in de Vuelta oogde Evenepoel erg ontspannen. Bijna elke repliek begon met een kwinkslag. Toen het onderwerp corona aangesneden werd waarschuwde hij met een knipoog “zorg maar dat jullie een mondmasker dragen als ik jullie zaterdag zie”. Ook toen zijn karig palmares in de Laars - met de noodlottige Ronde van Lombardije en ontgoochelende Ronde van Italië 2021 als dieptepunten- hem voor de voeten werd geworpen wou hij niet van een ‘Giro van de revanche’ spreken. “Mijn resultaten in Italië zijn inderdaad niet goed. Het is tijd om dat nu te veranderen.”

Een eerste zege op Italiaanse bodem sinds de Coppa Bernocchi 2021 kan er zaterdag al komen in de vlakke openingstijdrit van 19,6 kilometer aan de Adriatische kust. Weinig bochten, een beetje wind en op het einde een kort klimmetje. Gesneden koek voor Evenepoel, toch? “Het is een tijdrit die me moet liggen”, vindt de wereldkampioen, die het parcours in november en donderdag verkende. Hij deed dat in tegenstelling tot zijn ploegmakkers niet op een tijdritfiets. “Met de tegenwind voelde het alsof het 20 kilometer bergop was, maar ik heb gezien dat de windrichting nog zal veranderen. Het wordt sowieso een chronorit zonder herstelmogelijkheden. Ganna en Küng zijn de topfavorieten. Mijn doel is vooral om zo veel mogelijk tijd te pakken op mijn concurrenten voor het klassement.”

Dat betekent uiteraard niet dat Evenepoel zaterdag de eerste roze trui in zijn carrière bewust zal laten liggen om de druk bij zichzelf en zijn ploegmakkers in de eerste week weg te houden. “Waarom zou ik? Ik wil ook ritten winnen. En vorig jaar won ik de Vuelta nadat ik de rode leiderstrui al in de zesde etappe pakte. We hebben toen al laten zien dat we een rittenkoers lang kunnen controleren. Maar misschien is rit negen (de tweede en langere individuele tijdrit naar Cesena, nvdr.) wel de perfecte dag om het roze te veroveren. Al hoeft het zelfs daar niet. De laatste week is zo brutaal. Ik kan ook op de voorlaatste dag de leiding pakken en zo de Giro winnen.”

U leest het, met het zelfvertrouwen van Evenepoel zit het wel snor. “Ik sta hier met een topgevoel aan de start. Ik won de UAE Tour, werd nipt tweede in de Ronde van Catalonië en pakte nog maar net mijn tweede zege in Luik. Met een betere voorbereiding kan je hier niet starten. De overwinning in Luik heeft mij alleen maar meer vertrouwen en goeie vibes gegeven. Ik ben sterker dan voor de Vuelta, daar ga ik niet over liegen. Toen had ik nog twijfels of ik bergop wel even sterk zou zijn als Roglic. Die zijn na de Ronde van Catalonië volledig van tafel. Nu ben ik zelfs nog een paar procenten beter: ik ben op mijn ideaal klim- en tijdritgewicht. Eigenlijk is er alleen maar goed nieuws.”

Ook de nieuwsgierige Sloveense journalist kreeg uiteindelijk toch een uitgebreid inzicht in het Italiaanse raceplan van Evenepoel. “Het beste recept om Roglic te kloppen? Op hetzelfde niveau als hem klimmen en afstand nemen in de tijdritten. Maar hij is niet voor niets de olympisch kampioen tijdrijden, dat wordt dus geen makkie. In de eerste week ga ik zelf nergens initiatief nemen, zo veel mogelijk energie sparen en alles op de twee tijdritten zetten. In de tweede week begint de Giro echt met de etappes naar Crans-Montana en Bergamo. De laatste week wordt brutaal. Niet alleen door het parcours, maar ook door al die lange en crazy verplaatsingen. Daar wordt alles beslist. We zijn klaar en flexibel om ons aan te passen aan elke tactiek van de concurrentie. Maar als de benen slecht zijn kan je er geen nieuwe meer vragen.”