Na maanden van discussie werd de Vlaamse canon voorgesteld. Voor- en tegenstanders halen nu de schouders op: uiteindelijk valt het wel mee. Maar er moesten wel keuzes worden gemaakt. Professor Rik Torfs hekelt alvast een omissie: dichter Paul van Ostaijen ontbreekt. Business AM sprak met hem over de zin en onzin van de Vlaamse canon.

Beluister hier het volledige gesprek, waar Rik Torfs onder andere ingaat op zijn politieke ambities:

De essentie: De Vlaamse canon is uiteindelijk een lijst geworden waar weinig ideologie uit blijkt. Veel mensen zijn dan ook gerustgesteld. Toch ontbreken sommige personen of gebeurtenissen. Spreken van een volledig complete canon kan dan ook niet, vindt Torfs.

• “Door sommige mensen aan de rechterzijde werd de Vlaamse canon gezien als een mogelijkheid om Vlaanderen mooi in de verf te zetten. Aan de linkerzijde werd er gevreesd dat het een heel nationalistisch iets zou worden. In feite is het een lijst van een aantal dingen en gebeurtenissen die belangrijk waren, die je kunt gebruiken als gespreksbasis. We hebben de zaken gedramatiseerd. De mensen die vroeger heel bang waren, zijn nu opgelucht of zelfs tevreden”, vat Torfs samen.
• “Met Vlaanderen als identiteit word je meteen in de rechterhoek geduwd, en dat is ook een beetje bizar. Je hebt ook Vlamingen die zich voornamelijk wereldburger noemen, dat zou dan wat linkser zijn. Maar misschien is ook Donald Trump een wereldburger. Het is nogal makkelijk om meteen met etiketten te zwaaien. Ik vind dat ook een vrij simplistische benadering.”

Persoonlijke voorkeuren

• “De Vlaamse canon is een momentopname waarvan je bepaalde keuzes in vraag kunt stellen. Er staan naar verhouding toch enkele dames in die vaak onbekend zijn, maar je kan dat moeilijk anders doen in onze tijd”, stelt Torfs. “Pater Damiaan, die nog de grootste Belg is geweest, is uit beeld verdwenen. Dat Hugo Claus wel in die canon staat en Paul van Ostaijen niet, is een persoonlijke keuze.”
• “Het staat vol persoonlijke voorkeuren van mensen die misschien expert mogen zijn in bepaalde dingen. En maar goed ook. Dat laat ook zien dat die canon minder canoniek is dan veel mensen eigenlijk dachten”, besluit de professor.

(ns)