Het aantal registraties van niet-begeleide minderjarigen was nooit eerder zo hoog in België, schrijft de Franstalige krant La Dernière Heure op basis van een antwoord van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (CD&V) op een parlementaire vraag. Een derde, of zowat 2.200 meldingen, betrof kinderen tussen 11 en 15 jaar.

De Moor benadrukt dat elke niet-begeleide minderjarige vreemdeling die internationale bescherming vraagt door Fedasil opgevangen wordt. ‘De huidige situatie vereist geen opening van nieuwe noodopvangcentra voor niet-begeleide minderjarige vreemdelingen’, aldus De Moor.

Geweld en angst

In 2021 vroegen in de hele Europese Unie 170.000 minderjarigen voor een eerste keer asiel aan. Tussen 2011 en 2021 waren dat er zelfs bijna 2 miljoen. Zo’n 15 procent van hen – ongeveer 300.000 minder­jarigen – reisde alleen, zonder hun ouders of andere familie.

Om inzicht te krijgen in de ­ervaringen van deze ‘hoogst kwetsbare’ jonge vluchtelingen en in de psychologische impact ervan, sprak het Europese project Childmove met bijna driehonderd ­tieners tussen 14 en 18 jaar oud over hun ervaringen – in Libië, Griekenland, Italië en België. Het rapport dat daaruit volgde, leest als een relaas van één lange lijdensweg van geweld, opsluiting, angst en wachten.

‘Soms word ik plots verdrietig, en denk ik aan alles wat ik heb mee­gemaakt’, vertelde Kashif Samad aan De Standaard. Hij is vandaag 19 jaar, woont in Gent, heeft een ­diploma en droomt van een eigen restaurant. Acht jaar geleden, amper 11 jaar oud, vertrok hij moederziel alleen uit Afghanistan, op weg naar West-Europa. De psychische letsels van die vlucht en alles wat hij meemaakte, werken nog altijd door. ‘Het gaat niet weg. Het is alsof het gisteren was dat ze op mij ­schoten, dat ik opgesloten zat.’

Lees ook

 Kashif Samad vluchtte op z’n elfde uit Afghanistan: ‘Door al die shit sloeg ik op alles, terwijl ik nooit zo was geweest’