Wie op reis in Frankrijk een wijn zoekt in de supermarkt, ziet bijna enkel flessen waarop één of andere médaille prijkt. Vaak afkomstig van een concours dat niemand iets zegt, maar dat in ieder geval wel prestigieus klinkt. De gouden, zilveren en bronzen medailles op de etiketten van de supermarktwijnen zijn een belangrijke leidraad voor de velen onder ons die wel graag wijn drinken, maar er niet zoveel van kennen.

Maar is het wel een goed idee om blindelings te vertrouwen op de medailles die uit het rayon recht in onze ogen blinken? Wat zijn die onderscheidingen precies waard?

On n’est pas des pigeons, het consumentenprogramma van de RTBF, nam de proef op de som en kocht een wijn van 2,5 euro in Delhaize. Het etiket werd vervangen door een variant die er meer klassevol uitziet. De supermarktwijn werd omgedoopt tot een monocépage van Le Château Colombier en per post opgestuurd naar de internationale wijnwedstrijd Gilbert et Gaillard, die elke drie maanden nieuwe medailles uitdeelt.

“Rijk in de mond, zeer interessant”

Voor vijftig euro konden de RTBF-reporters deelnemen aan de wedstrijd. Naast hun fles moesten ze ook de laboratoriumresultaten van hun wijn meesturen naar het concours, met de specifieke kenmerken van de wijn, zoals het alcohol- en suikergehalte. De schalkse reporters stuurden het laboratoriumrapport van een duurdere wijn in, samen met de fles van hun goedkope supermarktwijn. Een controle volgde niet.

“Soepel, evenwichtig en rijk in de mond met jonge aroma’s die een mooie complexiteit beloven. Zeer interessant”, klonk het verdict van de jury. Goed voor een gouden medaille. Voor zestig euro konden de reporters 1.000 stickers kopen om met hun gewonnen goud te blinken op het etiket van hun supermarktwijn. De ene medaille is duidelijk de andere niet.