Van superheldenmama tot loedermoeder: 5 streamingtoppers waarin mama’s de hoofdrol stelen

Als er één vrouw de lat hoog legt voor andere vrouwen dan is het de multigetalenteerde Jennifer Lopez wel. Het popicoon jongleert naast een mastodont van een muziekcarrière ook nog eens het moederschap van een tweeling met een ronkende acteercarrière. In de gloednieuwe actiefilm ‘The Mother’ mag ze die laatste twee in één take combineren. Daarin kruipt J.Lo namelijk in de gespierde huid van een moeder/huurmoordenares die haar vervreemde dochter voor schietgrage slechteriken moet beschermen. Het is al even geleden dat we Lopez, die even goed in romantische komedies als in films over strippers te vinden is, in een keiharde actierol te zien kregen. Maar op haar 53ste moet ze duidelijk niet onderdoen voor alle mannelijke actiesterren die doorgaans in dit soort films op vergeldingsmissie trekken. “Ik ben een moordenaar, maar ik ben ook een moeder. En ik zal sterven om mijn dochter te beschermen”, luidt het onder meer in de film. Liam Neeson, wie?

Elizabeth Olsen wordt weleens grappend ‘de moeder van het internet’ genoemd. Een titel die ze naar eigen zeggen niet echt goed weet te plaatsen. Al kan het natuurlijk wel iets te maken hebben met haar passage in ‘WandaVision’. Kinderen opvoeden en de wereld van de ondergang redden zijn twee dingen die in superheldenuniversa doorgaans gescheiden blijven, maar in deze Marvel-serie maakt moederschap net integraal deel uit van het verhaal. Na de traumatische gebeurtenissen van ‘Avengers: Endgame’ heeft Wanda Maximoff een alternatieve dimensie gecreëerd waarin Vision weer tot leven komt en ze samen met hun twee verzonnen kinderen in artificiële sitcom-gelukzaligheid leven. De stolp waaronder ze leven moest volgens bedenkster Jac Schaeffer ook echt op een placenta lijken, trouwens. In de reeks staat Wanda echter voor de keuze: moet ze haar gigantische luchtplacenta blijven verdedigen ook al is het allemaal nep? Of moet ze haar verdriet onder ogen zien en de gegijzelde figuranten van haar schijntoneeltje bevrijden? Qua meditatie op het moederschap kan deze show alvast tellen.

Dat niet alle supermama’s een cape dragen zoals Wanda of zoals Jennifer Lopez pull-ups doen in de sneeuw, bewijst actrice Daisy May Cooper in deze zwartkomische dramaserie van Britse makelij. Daarin balanceert ze als de imperfecte moeder Costello Jones op de rand van de maatschappij en haalt ze als weinig gerespecteerde peepshowdanseres het onderste uit de kan om 100+ dagen nuchter te blijven en haar levenswijze tienerdochter Iris een goede thuis te geven. Costello kan daarvoor soms rekenen op haar beste vriend Florian Selby, een stinkend rijke en naar eigen zeggen klassieke homo die net uit de gevangenis is vrijgelaten maar dus vaker slecht dan goed nieuws betekent. Deze reeks paart armoede, marginalisering en geweld op uitzinnige wijze aan humor, schunnig taalgebruik en ontroerende moeder-dochtermomenten en zet de groteske realiteit van klasse- en sekseongelijkheid op scherp. Een loedermoeder om voor te supporteren, dus.

Deze HBO-reeks uit 2020 wordt één van de vreemdste scifi-shows op televisie genoemd, dus is het geen wonder dat Ridley Scott er iets mee te maken heeft. De show volgt twee androïden -‘Moeder’ en ‘Vader’- die naar de planeet Kepler-22b zijn gereisd om een half dozijn embryo’s op te voeden. Deze kinderen moeten de mensheid helpen redden nadat een heilige oorlog de aarde voorgoed heeft vernietigd. De reeks stelt allerlei grote vragen over wat het betekent om mens te zijn en hult zich naast huiddichte metaalgrijze bodysuits graag in mysterie en moedermetaforen. Uiteindelijk zal Moeder een kind van zichzelf kunnen baren, wat vanaf het tweede seizoen de verhaallijn zal domineren, en ook Vader zal via een geheim experiment zelf iets tot leven wekken. Volgens showrunner Aaron Guzikowski gaat seizoen twee in veel opzichten over de macht die creaties hebben over hun makers. Wat dus perfect de worstelingen van heel wat moeders (en ouders in het algemeen) beschrijft.

Sommige mama’s laten het opvoeden van de kinderen over aan een hulpmoeder, maar ook nanny’s hebben soms hun eigen nageslacht om voor te zorgen. In deze debuutfilm van Nikyatu Jusu uit 2022 ontdekt u het verhaal van Aisha (Anna Diop), een Senegalese immigrante die er alles aan doet om haar jonge zoon naar New York City te brengen waar ze werk heeft gevonden als nanny voor een rijke familie in Manhattan. Terwijl ze de gespannen thuissfeer van haar werkgezin navigeert, wordt Aisha achtervolgd door een bovennatuurlijke entiteit uit de West-Afrikaanse folklore die niet alleen haar dromen, maar ook stilaan haar realiteit binnendringt. Hoewel de film mede geproduceerd werd door horrorstudio ‘Blumhouse’ is deze geen typische griezelprent, maar een beklemmend verhaal over immigrantenmoeders dat aan de hand van bovennatuurlijke horrorelementen de keerzijde van het najagen van de Amerikaanse droom onderzoekt.

‘The Super Mario Bros. Movie’ overschrijdt kaap van één miljard dollar aan box office, ondanks volledige lek film

Johnny Depp gaat voor het eerst sinds 1997 weer een film regisseren (mét Al Pacino aan boord)

‘Beetlejuice 2' met ‘Wednesday’-actrice Jenna Ortega gaat volgend jaar in première