Finse Gangnam Style of ‘onze’ Gustaph: tien om te zien op het Songfestival vanavond

Finland heeft ‘Cha Cha Cha’. Oostenrijk heeft ‘Poe Poe Poe’. En nee, Teya en Salena brengen geen lied over de zindelijkheidstraining van hun puppy’s. De dames hebben het over de negentiende-eeuwse horrorschrijver Edgar Allan Poe, die ze als metafoor gebruiken om de ongelijkheid tussen mannelijke en vrouwelijke songschrijvers aan te kaarten. Een aanstekelijk nummer mét een boodschap, meer moet dat niet zijn.

Vorig jaar stuurde Portugal MARO naar Turijn, met het bloedmooie ‘Saudade, saudade’. En ook dit jaar brengt het land dankzij Mimicat - de artiestennaam van Marisa Mena - alweer een straffe song, gezongen in de eigen taal. Gedurende drie minuten transporteren Mimicat en haar ‘Ai Coração’ de Songfestivalfans naar een burleske jazzclub uit de vorige eeuw.

Hij zong tijdens de jury rehearsal er enkele keren behoorlijk naast, maar Luke Black weet wél hoe hij het Songfestivalpodium moet veranderen in een alternatieve nachtclub. Dat zijn ‘Samo Mi Se Spava’ herinneringen oproept aan Trent Reznor en Nine Inch Nails, is mooi meegenomen.

Ze haalde tijdens de repetities niet iedere noot, maar het refrein van ‘Évidemment’ kampeert wel al een paar dagen in ons hoofd. Misschien zet La Zarra - een Canadese artieste die voor Frankrijk uitkomt - vanavond wél de kroon op het werk, en gaat ze alsnog met de overwinning aan de haal. De hernieuwde liefde voor discojazz is sowieso een feit.

“Het is niet omdat het bizar is, dat het geen kans maakt om te winnen”, en dus vaardigt Finland Käärijä af. Volgens de bookmakers is het Noord-Europese land daarmee goed voor een tweede plaats, na voormalig winnares Loreen en haar ‘Tattoo’. Al hopen wij stiekem - nu ja, niet zo héél erg - dat ‘Cha Cha Cha’ alsnog kan stunten. Want een Finse versie van ‘Gangnam Style’, wie kan daar iets op tegen hebben?

Australië doet sinds 2015 mee aan het Songfestival. Het pop-metal quintet Voyager, geleid door de langharige frontzanger Dan Estrin, probeert al even lang om hun land te vertegenwoordigen. Met powersong ‘Promise’ speelt de groep stevig leentjebuur bij Duran Duran, maar ‘t is wel goed gedaan.

Een ode aan de queer culture, en wat voor één. Nadat onze Belgische inzending wekenlang over het hoofd gezien werd door de bookies, is ie nu plots een outsider voor de winst. Als er één moment is om een lichte opstoot van chauvinisme te voelen, is het vandaag.

Wij hebben een zwak voor Moldavië op het Songfestival. Het land doet mee sinds 2005 en won nog nooit, maar ademt als geen ander dé geest van het liedjescircus. Zo gaven ze ons niet alleen twee schitterende deelnames van Sunstroke Project - hallo, epic sax guy - en drie van Zdob şi Zdub, Pasha Parfeni stond eveneens eerder op het Songfestivalpodium. Dat gebeurde in 2012 - het jaar waarin, jawel, Loreen won. Dit jaar lijken de kaarten opnieuw in het nadeel van Pasha geschud. Helaas.

Europop meets sea shanty, zo u wil. Tekstueel heeft ‘Queen Of Kings’ - de inzending van Noorwegen - bovendien een sterke boodschap over zelfacceptatie.” Ik ben biseksueel en toen ik in Italië woonde, moest ik verbergen wie ik was”, legde zangeres Alessandra uit. En wij zijn sowieso fan van een lied dat ergens voor staat. Zie ook: ‘Because of You’ van Gustaph.

Noa Kirel wordt de grootste popster van Israël genoemd, en wij begrijpen waarom. Haar nummer ‘Unicorn’ is de perfecte song voor iedereen die wat zelfvertrouwen wil tanken. Alhoewel: als we de dansmoves van Noa zien, durven we nooit meer de dansvloer op.

Nog een laatste keer repeteren en een passage in de make-upstoel: zo ziet Gustaphs dag eruit

Wie wint vanavond het Songfestival?

INTERVIEW. Mama Mimi over Gustaph, haar ‘Stefke’: “Hij was in ons gezin de Jani” (+)