“Je kan niet anders dan concluderen dat we terecht onderin staan”, doet doelman Juliaan Laverge zijn verhaal.

“Elke speler mag dan wel van zichzelf vinden dat hij in eerste amateur thuishoort, de realiteit is volgens mij wel anders. Als we allemaal zo goed waren, stonden we niet voorlaatste. Sommige spelers laten wel aardige dingen zien op training maar klappen helemaal dicht wanneer het om de knikkers gaat. Maar wedstrijden spelen en daarin de juiste mentaliteit tonen is nét het belangrijkste. Ik mis gedrevenheid bij heel veel ploegmaats. En we scoren nog altijd zo moeilijk. Voor het tweede seizoen op rij zal de topschutter van Rupel Boom op het einde van het seizoen vier goals tellen. Dat zegt alles zeker?”

Laverge heeft er zelf een degelijk seizoen op zitten en mag blijven. Maar doet hij dat ook? “Dat is een lastige vraag. Ik werk in Waregem en woon in Kortrijk. In eerste amateur is dat nog te doen maar nu we zakken wordt dat toch een ander verhaal. Komt daar nog eens bij dat ik ook moet inleveren. Ik ben wel graag in Boom maar alles heeft ook zijn prijs. Een reeks lager spelen, minder verdienen én nog steeds die verre verplaatsingen maken... Tja, dat zijn wel heel veel minpunten. Ik ben er nog niet helemaal uit maar de kans is wel heel klein dat ik ga blijven. Misschien moet ik eveneens zakken naar tweede nationale, maar als dat dan een ploeg in mijn buurt is, vind ik dat toch net iets makkelijker om te bolwerken. Ik ben hier anderhalf jaar geweest en heb zeer uiteenlopende emoties beleefd. Vorig seizoen heb ik mee de club helpen redden en was de euforie groot. Dit seizoen heb ik onder de eerste trainer lange tijd op de bank gezeten en waren er de tegenvallende resultaten. Degraderen is nooit leuk. Dit zal sowieso een zwarte bladzijde in mijn carriere blijven”, besluit de goalie. (pni)