Bart De Wever maakt troepen warm voor ‘confederatie België’ en daarvoor is aartsvijand PS plots onontbeerlijk

“Once more unto the breach, dear friends, once more.” Nog een keer door de bres, dierbare vrienden, nog een keer. Het is een gokje, maar het is wellicht niet toevallig dat N-VA-voorzitter Bart De Wever zijn toespraak op het congres afsloot met dit citaat uit Henry V van Shakespeare. De Engelse koning gebruikte deze woorden toen hij op het punt stond de verdediging van de Fransen te doorbreken.

De Wever, al twintig jaar voorzitter van de Vlaams-nationalisten, hamerde in zijn speech op de volgende afspraak die zijn partij heeft met de geschiedenis in 2024. Om in shakespeareaanse termen te blijven: dan zal het confederalisme zijn, of niet zijn. Onderhandelingen met de PS zijn voor een confederaal scenario onontbeerlijk. De Wever wil na de verkiezingen een minikabinet vormen met de PS waarin enkel de posten van de vicepremiers ingevuld zijn. Zo’n kleine regering komt dan in de plaats van een lange periode van lopende zaken voor Vivaldi. Tegelijk kunnen dan gesprekken opstarten die het land in een confederale plooi leggen.

In 2007 voerde De Wever nog campagne tegen de verstrikking - een allusie op de eeuwige vlinderdas van toenmalig PS-voorzitter Elio Di Rupo -, vandaag huldigt hij dus een spiegelstrategie. De partij zal nu knopen moeten doorhakken met de Franstalige socialisten, nog steeds de grootste politieke formatie bezuiden de taalgrens. De Vlaams-nationalisten klaren daarmee hun steeds terugkerend dilemma uit - gaan ze voor samenwerking met Vlaams Belang of voor een onderhandelde oplossing.

Met dit Vlaams Belang, zeggen meerdere kopstukken, gaat N-VA niet in zee, ook niet wanneer ze samen een meerderheid halen in juni volgend jaar. De partij wil de boosheid van de VB-kiezers ‘positief’ kanaliseren.

“Samenwerken met het Vlaams Belang is voor mij totaal uitgesloten”, zegt Vlaams minister Zuhal Demir (N-VA). “Die lijn is toch duidelijk?” Minister-president Jan Jambon (N-VA): “We zijn het met de PS over zowat alles oneens, maar we kunnen niet anders dan met hen onderhandelen over de architectuur van het land. Veranderen we die, dan kunnen we eindelijk een ander beleid voeren in Vlaanderen en Wallonië.”

Door hun mentaliteit, hun politiek personeel en hun standpunten valt er volgens Jambon niet met het Vlaams Belang te regeren. “Plus: geen enkele Franstalige zal met ons aan tafel willen wanneer we samen met het Vlaams Belang een Vlaamse regering vormen.” Kamerlid Theo Francken (N-VA) vult aan: “Ik begrijp de frustraties en de ergernissen waardoor mensen op het Vlaams Belang stemmen. Er is veel ontstoken weefsel in deze samenleving. Maar wij verkiezen geen revolutie, wij verkiezen geen Catalaans scenario. Wij willen onderhandelen, wij zijn er niet bij gebaat de Walen pijn te doen. Zij zullen onze beste buren blijven.”

Ondanks het pleidooi voor onderhandelingen met de PS bevatte De Wevers speech de gebruikelijke nationalistische sneren naar Magnette en co. “Tekorten van tientallen procenten op de lopende begroting? Pas de problème! Want volgens de PS-voorzitter leven we in het Zweden van de Noordzee! Schaamteloos! Rekenen ze in het zuiden van het land misschien op de special forces om het op te lossen?”

Nog harder dan de verwijten aan de Franstaligen klonk evenwel de kritiek op de Vlaamse Vivaldisten. De Wever: “Maar moeten we boos zijn op de Franstaligen? Of moeten we boos zijn op de Vlaamse partijen die hen dit toestaan? Op politici die zich in de Wetstraat 16 nestelen en een beleid voeren dat lijnrecht ingaat tegen de belangen van de Vlamingen? Schaamteloos!” De Wever kreeg er luid applaus voor van de 2.500 leden in de Antwerp Expo.

Zowel de PS als de partij van de premier, Open Vld, wees het federaal minikabinet al resoluut af. “Snel een regering vormen zonder te weten waarom, heeft geen enkele zin”, zeggen de Franstalige socialisten. Premier De Croo: “N-VA en PS samen aan tafel? Hoe vaak hebben ze die plaat al gespeeld? Altijd hetzelfde doen en hopen op ander resultaat, is de definitie van waanzin. ”