Niet kussen met de ex van een vriendin, niet roddelen. Veel vrouwen volgen de ‘girl code’ maar is dat wel gezond?

Wie de film ‘Mean Girls’ uit 2004 heeft gezien, weet vast waarover het gaat. In de film zien we hoe nieuweling Cady zich een weg baant door de sociale hiërarchie van een Amerikaanse middelbare school. Regina George, de ‘koningin’ van de school, verwelkomt Cady in haar groepje van populaire, gemene meiden. De voorwaarde om tot de zogenaamde ‘Plastics’ te horen: ze moet zich aan de meisjescode houden.

“Ex-vriendjes zijn verboden terrein voor vrienden”, luidt een regel. Wie de code overtrad, werd verbannen. Vandaag is die ‘girl code’ nog altijd een dingetje. Dat ondervond Amerikaans fotomodel Emily Ratajkowski nadat ze zanger Harry Styles, ex-vriendje van actrice en vriendin Olivia Wilde, passioneel op de mond kuste.

KIJK. Model Emily Ratajkowski en zanger Harry Styles zoenend gespot in Tokio

Het internet beschuldigde Ratajkowski er al snel van de ‘girl code’ te hebben verbroken, fans besloten de twee vrouwen meedogenloos tegen elkaar op te zetten. Een andere groep online toeschouwers vond dan weer dat de fans overdreven en dat de ‘girl code’ toxisch en verouderd is.

“De ‘girl code’ is een set van ongeschreven en informele regels die je met je vriendinnen hebt en die zorgen voor een goede vriendschap”, zegt relatiepsychologe Roos Woltering. “Vaak gaat het over liefde: blijf van elkaars vriendjes af of date niet met elkaars broer.”

“Maar het heeft ook een beschermende factor: zorg voor elkaar als je dronken bent, laat elkaar niet alleen over straat lopen in het donker, enzovoort. Dat is juist heel gezond”, vindt Woltering. “Voor vrouwen is de code vaak een manier om te bepalen wie het waard is om bij hun clubje te horen en wie een betrouwbare vriendin zal zijn.”

“Dankzij de film ‘Mean Girls’ is de ‘girl code’ een hype geworden en intussen verankerd in onze cultuur. Veel van de vriendschapsregeltjes zijn vandaag nog relevant, maar het idee dat alleen vrouwen ze nodig hebben is verouderd”, vindt Woltering.

Het cliché dat vrouwen gemeen zijn voor elkaar, komt voort uit historische ontwikkelingen. “Vroeger mochten vrouwen niet werken. Eens ze dat wel mochten doen, was het niet makkelijk voor hen om carrière te maken. Ze moesten zich daarvoor als ‘one of the guys’ gedragen. Carrièrevrouwen toen sprongen niet voor andere vrouwen in de bres. Ze schakelden hun geweten zelfs uit”, vertelt Woltering.

“Natuurlijk behandelen vrouwen elkaar vandaag niet altijd oké of roddelen ze over elkaar. Maar mannen zijn wat dat betreft niet beter” zegt Woltering. “Bovendien heeft elke groep een code of een ‘groepsgeweten’, een reeks formele en informele regels. Het gaat bijvoorbeeld over de manier waarop je elkaars verjaardagen viert of hoe je elkaar begroet. Gezinnen, partners en ook mannengroepen hebben zulke regels”, verklaart Woltering.

Hoewel Woltering gelooft in het nut van de code, moet je er volgens de psychologe toch mee oppassen. “Het wordt ongezond als de regels je vrijheid belemmeren “, waarschuwt ze. “Als het een soort van dwangmiddel wordt: ‘Je mag alleen maar meedoen als je je houdt aan al onze regels en als je dat niet doet, lig je er direct uit.’ Dan wordt het gevaarlijk.”

“De regeltjes mogen ook niet de hele tijd het onderwerp van het gesprek zijn. Op die manier vergelijk en evalueer je je vrienden constant en op een toxische manier: ‘Houdt zij zich wel aan de code?’, ‘Is ze het wel waard om in onze vriendenclub te mogen?’, ‘Gedraagt ze zich wel zoals wij dat willen?’, aldus Woltering.

“Het is super belangrijk dat je als vrienden niet oordeelt over elkaar”, vindt Woltering. “Je moet altijd uitgaan van de gedachte ‘Ik ben oké, jij bent oké en we hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn’”, adviseert ze. “Ook al denk je misschien anders en hebben jullie andere waarden, dat maakt jou niet beter dan de ander of omgekeerd.

“Op het moment dat je de ander niet zo veroordeelt, merk je dat er minder geroddeld wordt en ruzies sneller opgelost raken.”

“Het meest toxische aan een vriendschap is dat iedereen over elkaar gaat praten, maar dat er geen open communicatie is”, waarschuwt Woltering. “Als je op het punt staat om iets te doen dat mogelijk tegen jullie groepsgeweten ingaat, helpt het om daar eerlijk over te zijn.”

“Meestal proberen we dingen te verzwijgen of er een mooi verhaal van te maken waarin onze onschuld de hoofdrol speelt. Een beter idee is om je gevoelens bloot te leggen: ‘Ik ben verliefd op je ex en vind het zelf super vervelend. Laten we samen bekijken hoe we eruit kunnen komen’”, aldus Woltering.

Soms is de angst om afgewezen te worden zo groot dat mensen zich gaan aanpassen aan de regels van een groep, ook al voelen ze zich er oncomfortabel bij. Woltering: “Je speelt dan een toneeltje, wat ongelooflijk stresserend en vermoeiend is.”

“Daarom is het belangrijk om aan zelfonderzoek te doen. Vraag jezelf af: ‘Wat maakt dat ik hier graag bij wil horen?’ ‘Is dit wel goed voor mij?’ Heb ik het gevoel dat ik kritiek krijg of constant op mijn tenen moet lopen?’ Wanneer je beseft dat de regeltjes in de groep niet bij je passen, kan je dit bespreken of de groep verlaten”, aldus Woltering.

“In de kern geloof ik erin dat eigen geluk vaak vuile handen maakt. Als de ex van je vriendin echt je grote liefde is, denk ik dat het gezond is om jezelf op de eerste plaats te zetten en je eigen behoeftes te bevredigen”, sluit Woltering af.

Kim Kardashian wil haar dochter (9) alles geven. En toch volg je als ouder beter níét haar voorbeeld

Op sociale media wordt steeds meer gesproken over een extra microgeneratie: ben jij een zillennial?

Nooit over jezelf stoefen is niet gezond. Psycholoog: “Het is zelfs een noodzaak”