Natuurlijke meren en waterreservoirs slaan zowat 87 procent van het zoet water van de aarde op, hoewel ze maar 3 procent van het aardoppervlak beslaan, aldus de groep wetenschappers. Op vele plaatsen worden deze waterreservoirs bedreigd. In het noordoosten van Spanje is onlangs nog gemeld dat de reservoirs in Catalonië na maanden van droogte nog maar voor 26 procent gevuld zijn. Een jaar geleden was dat nog 58 procent. In Italië werd onlangs nog een ongewoon lage waterstand van het Gardameer opgetekend.

De wetenschappers waarschuwen dat ongeveer een kwart van de wereldbevolking leeft in een zone met een meer of reservoir dat opdroogt.

Het team rond de hydroloog Fangfang Yao van de universiteit van Colorado ontwikkelde een techniek om de veranderingen in waterstanden in bijna 2.000 van de grootste meren en reservoirs ter wereld te meten. Het gaat om grofweg 90 procent van het opgeslagen zoet water. Het team gebruikte 250.000 satellietbeelden van 1992 tot 2020. Daaruit bleek dat 53 procent van de meren wereldwijd water verliezen, waarbij sommige meren een aanzienlijk deel kwijtraken. Gemiddeld gaat het om in totaal ongeveer 22 gigaton per jaar. Dat komt overeen met de helft van het Bodenmeer in Duitsland. Ook dat meer lijdt onder uitdroging.

De wetenschappers schrijven die ontwikkeling in de eerste plaats toe aan de klimaatverandering en menselijke consumptie. In tegenstelling tot eerdere studies, was een afname van het watervolume niet alleen merkbaar in droge, maar ook in natte regio’s in de wereld.

Daarnaast lijdt twee derde van de reservoirs aanzienlijke waterverliezen. Dat komt vooral door sedimentatie. Stuwdammen houden de natuurlijke afvoer van sedimenten in rivieren tegen. Doorheen de tijd verzamelen die sedimenten zich in de stuwmeren en verkleinen zo het volume ervan.

De wetenschappers geven ook aanwijzingen voor mogelijke oplossingen. “Als menselijke consumptie een belangrijke factor speelt voor de achteruitgang van water in de meren, kunnen we ons aanpassen en nieuwe strategieën onderzoeken om de afname op grote schaal te beperken”, aldus Ben Livneh, co-auteur van de studie. Hij geeft het Armeense Sevanmeer als voorbeeld. Door de reglementering van de waterafname kon het volume van het meer opnieuw toenemen.